Thursday, 1 September 2016

[amdavadis4ever] વસ્ત્રો તો ઈશ્ર્વરે આપ ેલા શરીરને ઢાંકે છે, આ ત્મા ઊઘડે પ છી વસ્ત્રની આવશ્યક્તા રહેતી નથી...

 



Please use
http://translate.google.com/
to translate this article to Language of your choice.



કાશ્મીરનો મુદ્દો આજે ચર્ચામાં છે. પાકિસ્તાન અને ભારત યુદ્ધે ચડ્યા છે...જમીનનો એ ટુકડો કયા દેશની સરહદમાં ગણાય એ સવાલનો જવાબ કોઈ આપી શકતું નથી. ખરેખર યુદ્ધ જમીનના ટુકડા માટે નથી, અહંકારના ટુકડા માટે છે ! ભારત કે પાકિસ્તાન બેમાંથી કયા દેશના હકૂમતદાન કે સિયાસતદાન પોતાની સાથે જમીનનો ટુકડો અલ્લાહ પાસે લઈ જઈ શકશે ? ભારતનો કયો રાજકારણી કે કયો પ્રધાન જમીનના આ ટુકડાને પોતાની સાથે લઈને ઈશ્ર્વર પાસે જશે ?

બધા જ જાણે છે કે ઈન્સાન ખાલી હાથે આવે છે અને ખાલી હાથે જ અહીંથી ચાલી જશે તેમ છતાં આપણે સહુ જમીન માટે, પૈસા માટે સત્તા માટે યુદ્ધ કરીએ છીએ...

ગુરુએ શીખવ્યો મને એક જ શબ્દ - 

'તું તારામાં ઊતર, બહારથી પાછી ફર.' 

એ બોધ જ બની ગયો 

મારા જીવતરનો વળાંક. 

બસ, ત્યારથી ફરી રહી છું 

વિના લિબાસ. 

વસ્ત્ર ફગાવ્યા ત્યારે મને સમજાયું કે આપણે વસ્ત્રની પાછળ ઈશ્ર્વરે આપેલા મૂળ તત્ત્વને ઢાંકી દઈએ છીએ. આ શરીર, ત્વચા કે ચહેરો તો બહુ ટૂંકી ઓળખ છે. આપણી સાચી ઓળખ તો આપણો આત્મા છે. જે ક્ષણે આત્માની ઓળખ થઈ જાય છે એ ક્ષણે બહારનાં બધાય આવરણ ખરી પડે છે, આપોઆપ ! સૂફી વિચારધારામાં મને મારા ગુરુએ ઈશ્ર્વરની ઓળખ કરાવી...મારો અલ્લાહ, મારો ઈશ્ર્વર, મારો પ્રભુ, મારો ભગવાન તો કણકણમાં છે. એનું કોઈ સ્વરૂપ નથી, કોઈ આકાર નથી, કોઈ ચહેરો નથી. એ મારામાં છે, તમારામાં છે...શરૂઆતમાં સૌને બહુ અજૂગતુ લાગ્યું હતું, પરંતુ મેં મારી 'વાખ'માં લખ્યું, "હું દોરડા વિના મારી નાવને ખેંચી રહી છું અને પ્રાર્થના કરું છું કે મારામાં રહેલું પરમતત્ત્વ મને પેલે પાર પહોંચાડશે. 

આપણે જો ઈશ્ર્વરમાં શ્રદ્ધા રાખીએ તો સાધનસામગ્રી નકામી છે. જીવવા માટે બે જ બાબતની જરૂર છે. એક પ્રેમ અને બીજી શ્રદ્ધા... મારા ગુરુ સેધામોલ, જેને લોકો સુધા શિરેકાંથ તરીકે જાણતા હતા. એમણે મને પહેલીવાર ઈશ્ર્વરની ઓળખ કરાવી. 

વસ્ત્રવિહીન સંન્યાસી તરીકે મને શરૂઆતમાં સ્વીકારવામાં આવી નહીં, પરંતુ ધીરેધીરે હિન્દુ અને મુસ્લિમ સંતોએ મને એમનો ભાગ ગણી. એમનામાં ભેળવી દીધી. મેં મારી કવિતાઓમાં, મારા વાખમાં વારંવાર કહ્યું છે કે, મૂર્તિ પૂજા, પાણીમાં નાહવું કે ધર્મની વિધિઓ કરવાથી ઈશ્ર્વર પ્રાપ્ત થતો નથી...જો જાત જાતના જળમાં નાહવાથી પવિત્રતા મળતી હોત તો સૌથી વધારે પવિત્ર તો માછલી હોત ! સમય સાથે મને સમજાયું કે આપણે બધા જ એકબીજાને શરીરથી ઓળખતા થયા છીએ. સ્ત્રી, પુરુષ, જાતિ, જ્ઞાતિ, ધર્મ અને અમીર-ગરીબના વાડા આપણે ઊભા કર્યા. પરમપિતાએ તો સૌને એકસરખા ગણ્યા છે, ઘડ્યા છે...

સાવ નાનકડી હતી ત્યારથી મને જીવન વિશે પ્રશ્ર્નો થતા. મારા પિતા કાશ્મીરી પંડિત હતા. કર્મકાંડમાં ઘણો વિશ્ર્વાસ હતો એમને. મંદિર જવું, જળ ચડાવવું, દૂધ ચડાવવું અને ઉપવાસ કરવાની પરંપરા અમારા પરિવારમાં હતી. બ્રાહ્મણોની દીકરીઓને ભણાવવાનું ઘણું મહત્ત્વ હતું. મારા પિતાએ સ્વયં મારું શિક્ષણ કર્યું. હું કશ્મીરી (પુશ્તો) લખતાં-વાંચતા શીખી. સાથે જ થોડું સંસ્કૃત અને હિન્દુસ્તાની પણ લખતી થઈ. 

મેં મારા પિતાને ઘણીવાર સમજાવ્યા, વિનંતી કરી કે મારે લગ્ન નથી કરવા, પરંતુ એ સમયમાં દીકરીને કુંવારી રાખવી એટલે મહાપાપ ગણાતું...મારા લગ્ન એક ઘણી મોટી ઉંમરના બ્રાહ્મણ સાથે કરી દેવામાં આવ્યા. કાશ્મીરી બ્રાહ્મણો માંસાહારી ભોજન કરતા...મારા પરિવારમાં પણ માંસ અને માછલીની મિજબાનીઓ થતી. જોકે મારા હિસ્સામાં ફક્ત વાસણ ઘસવાનું જ આવતું. મારી સાસુ એમ માનતી કે પુત્રવધૂને છૂટછાટ આપવાથી એ પરિવારનું નુક્સાન કરે છે. 

થાળીમાં એ પથ્થર મૂકીને એના ઉપર મારી સાસુ ભાતનો ઢગલો એવી રીતે કરતી કે જાણે ઢગલો ભરીને ભાત પીરસ્યા હોય. લગ્નના શરૂઆતના દિવસોમાં મને બહુ ભૂખ લાગતી...ધીમે ધીમે મેં ભૂખને મારા કાબૂમાં લઈ લીધી. મારી સાસુ જેટલું પીરસતી એટલું જમીને હું ઊઠી જતી ને એમણે થાળીમાં મૂકેલ પથ્થરને ધોઈ, લૂછીને પાછો
યથાસ્થાને મૂકી દેતી જેથી બીજે દિવસે એમને કામમાં આવે! 

એક દિવસ મારા સસરાને ખબર પડી ગઈ. એમણે પૂરી તપાસ કરી અને મારી માફી માંગી. જોકે, મારા પતિને આ વાતની ખબરેય નહોતી ને એને મારામાં ખાસ રસ પણ નહોતો. એની સગવડ સચવાય...રસોડાથી શરૂ કરીને પથારી સુધી હું એને માટે મારી જાત ઘસી નાખું એટલી જ એની અપેક્ષા રહેતી. મને શિવસિદ્ધાંત અને રહસ્યવાદી પરંપરાઓમાં ઘણો રસ પડતો. મૂર્તિપૂજાનો વિરોધ કરવાનું મેં શરૂ કર્યું ત્યારે મારા સમાજે મારો બહિષ્કાર કર્યો. મારા સમયમાં સૂફી વિચાર હજી જાગી રહ્યો હતો. મુસ્લિમ સૂફીઓ અને રહસ્યવાદી બૌદ્ધો, હિન્દુઓ સાથે મળીને સૂફી વિચારને નવો આકાર આપવા લાગ્યા હતા...મને જ્યારે મારા ઈશ્ર્વર વિશે સમજાયું ત્યારે મારો આત્મા દુન્યવી બંધનોમાંથી મુક્ત થવા તરફડતો હતો. મને મારા ઈશ્ર્વરે ભીતર તરફ વળવાની સલાહ આપી...

હું જે લખતી એ જ જીવતી રહી. શેખ નુરુદ્દીન નુન્દૠષિ જન્મ્યા ત્યારે એમણે એમની માતાનું દૂધ ન પીધું...સહુ વાતો કરવા લાગ્યા કે, તાજુ જન્મેલું એક બાળક જ્ઞાનના તેજથી ઝળહળે છે. એ એની માતાના દૂધને નકારે છે... હું નુન્દૠષિને મળવા ગઈ. એમને ખોળામાં લઈને મેં એમની આંખમાં આંખ નાખીને પૂછ્યું, "માતાના ગર્ભમાં રહીને, એની યોનિમાંથી પસાર થઈને તમને આ જગતમાં આવતા શરમ ના આવી, તો હવે દૂધ પીતા શા માટે શરમ આવે છે ? મેં એને મારી છાતીમાંથી દૂધ પીવડાવ્યું. હવે સૂફી અને ૠષિપંથ વચ્ચે માતાના દૂધનો સંબંધ બંધાયો !

મેં કદીયે હિન્દુ, મુસલમાન વચ્ચે ભેદ રાખ્યો નથી. મારા સમયની સ્ત્રીઓ આંખ ઊંચી કરીને જોઈ નહોતી શક્તી ત્યારે મેં વસ્ત્ર ફગાવ્યાં...જીવમાત્રની પરિસ્થિતિને પરમેશ્ર્વર સુધી પહોંચાડવાનો પ્રયાસ કર્યો. અહીં ટળવળી રહેલા જીવોને પરમપિતા પરમાત્માની કૃપા પ્રાપ્ત થાય એ માટે હું વારંવાર મારી 'વાખ'માં ઈશ્ર્વરને બોલાવતી રહી, પોકારતી રહી...મેં લખ્યું, 

તમારી મૂર્તિ તો પથ્થર છે માત્ર

અને છે મંદિર પણ એમ જ.

એકલો પથ્થર જ છે ઉપરથી નીચે છેક.

હે મૂર્ખ બ્રાહ્મણ ! તું કોની કરે છે પ્રાર્થના ?

સાચી પ્રાર્થના તો

પ્રાણના તલસાટથી

જોડે છે હૃદયને ચિત્ત સાથે.

__._,_.___
Posted by: Bhupendra Jesrani <jesranibd@yahoo.co.in>
Reply via web post • Reply to sender • Reply to group • Start a New Topic • Messages in this topic (1)
Have you tried the highest rated email app?
With 4.5 stars in iTunes, the Yahoo Mail app is the highest rated email app on the market. What are you waiting for? Now you can access all your inboxes (Gmail, Outlook, AOL and more) in one place. Never delete an email again with 1000GB of free cloud storage.
World&#39;s Best forwarded emails...

Spread a word to join amdavadis4ever-subscribe@yahoogroups.com

To translate the posted material into your native/regional language,
please visit http://translate.google.com/

Like us on facebook: amdavadi amdavadi

.

__,_._,___
Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)