[amdavadis4ever] યે કશ્મકશ હૈ કૈ સે બસર જિંદગી કર ે પૈરોં કો કાટ ફ ૈંકે, યા ચાદર બડ ી કરે Dr. Sharad Thaker (સા વ સાચી ઘટના. મોટ ા ફેરફારો સાથે)

 

Please use http://translate.google.com/ to translate this article to Language of your choice. યે કશ્મકશ હૈ કૈસે બસર જિંદગી કરે પૈરોં કો કાટ ફૈંકે, યા ચાદર બડી કરે Dr. Sharad Thaker દિવસનું કામ જ્યારથી ઓછું થયું ત્યારથી ઇમરજન્સી કેસીસની સંખ્યા વધી ગઈ હતી. મોટા ભાગના દર્દીઓ રાત્રે આવવા લાગ્યા હતા   ડો. ઉપેન્દ્ર જ્યારે એમ.એસ. ઇન જનરલ સર્જરી થઈને જગતના ચોકમાં મેદાને પડ્યો ત્યારે કામચોર ન હતો. ઉત્સાહી હતો. પછી આ દેશની સિસ્ટમે એને ખરાબ કરી મૂક્યો. જેવું બધાંની સાથે થાય છે તેવું એની સાથે થયું. બાકી શરૂઆતના દિવસોમાં એનાં સપનાં, અરમાનો અને કામ કરવાની ધગશ જોવા જેવાં હતાં.  જે દિવસે એનું રિઝલ્ટ જાહેર થયું એના બીજા દિવસે જ એને જોબ પણ મળી ગઈ. એક મોટી જનરલ હોસ્પિટલ હતી. ખમતીધર ચેરિટેબલ ટ્રસ્ટ હતું. રહેવા માટે સુંદર આવાસ આપવામાં આવ્યો હતો. અલબત્ત, પગાર એની અપેક્ષા કરતાં થોડોક ઓછો હતો, પણ ડો. ઉપેન્દ્રને શ્રદ્ધા હતી કે ધીમે ધીમે સમય જતાં બધું યોગ્ય થઈ જશે. એનું કામ જોઈને ટ્રસ્ટીઓ પગાર પણ વધારી આપશે. ધીમે ધીમે ડો. ઉપેન્દ્રએ એના નામની અને કામની ધાક જમાવી દીધી. આજુબાજુનાં ગામડાંઓમાંથી આવતા દર્દીઓને વાણી, વર્તન અને આવડતથી જીતી લીધા. કોઈ આધેડ વયનો આદમી આવે તો ડો. ઉપેન્દ્ર આ રીતે વાત કરે, 'કાકા, કેમ છો? આવો, બેસો? કેમ આવવું પડ્યું?' બાપડો ગામડિયો ગદ્્ગદ થઈ જાય. આવી સરસ રીતે તો એનો દીકરો પણ એની સાથે વાતચીત ન કરતો હોય. કોઈ મોટી ઉંમરની સ્ત્રી આવે તો ડોક્ટર એની સાથે 'માજી' કહીને વાત કરે. યુવાન સ્ત્રી હોય તો 'બહેન' અને નાની છોકરી હોય તો 'દીકરી'! ધીમે ધીમે દર્દીઓનો ઘસારો વધતો ગયો. ઓ.પી.ડી. દર્દીઓથી છલકાતી ગઈ. રોજનાં પંદર-વીસ ઓપરેશનો થવા માંડ્યાં. વોર્ડ્ઝ પણ આપોઆપ ઊભરાવા લાગ્યા. ડો. ઉપેન્દ્ર સવારે સાત વાગતાંમાં ઊઠી જાય. તૈયાર થઈને આઠ વાગ્યે વોર્ડમાં રાઉન્ડ લેવાનું શરૂ કરી દે. કોઈ ખેડૂતનું ઓપરેશન કર્યું હોય તો એના પલંગની પાંગત પર બેસીને વહેવારના ખબરઅંતર પૂછે, 'કાકા, આ વરહે શું વાવ્યું છે ખેતરમાં? વરસાદી ખેતર છે કે નહેરની સિંચાઈ છે? પાક કેટલા આની ઊતરશે? દીકરા-દીકરીનાં લગ્ન કરી નાખ્યાં?' આટલી વાતચીત થયા પછી પૂછે, 'ઓપરેશનનો આજે ત્રીજો દિવસ છે, કેવું લાગે છે?' કોણ એવો અભાગિયો હોય જે એવું કહે કે 'મને સારું નથી લાગતું!' ઘણી વાર સારવાર કરતાં વધારે અસર શબ્દોની થતી હોય છે. ડો. ઉપેન્દ્રએ બે વર્ષમાં તો જમાવટ કરી દીધી. આસપાસનાં બસો જેટલાં ગામડાંઓમાંથી દર્દીઓ ખાસ એમનું નામ લઈને આવતા હતા, પણ ટ્રસ્ટીઓ હજુયે ઘોરતા જ હતા. ડો. ઉપેન્દ્રના પગારમાં એક રાતી પાઈનો પણ વધારો કરવામાં આવ્યો ન હતો.  એક દિવસ ડો. ઉપેન્દ્ર કેટલાંક કાગળો સાથે ટ્રસ્ટીમંડળને મળવા માટે પહોંચી ગયા.  'શું લાવ્યા છો, ડોક્ટર?' ટ્રસ્ટના પ્રમુખશ્રી જમનભાઈ વેપારી માણસ હતા. હોસ્પિટલના વહીવટમાં પણ એ વેપારીની જેમ જ કામ કરતા હતા.  'શેઠજી, આપને વિનંતી કરવા માટે આવ્યો છું.' 'સમજી ગયો.' જમનભાઈ હસ્યા, 'પગારવધારા માટે વાત કરવા આવ્યા હશો, ખરુંને?', 'હા, એ જ કામ હતું.', 'તમને ડોક્ટરોને પૈસા સિવાય બીજું કંઈ સૂઝતું જ નથી. બબ્બે મહિને પગારવધારો જોઈએ છે.' 'શેઠજી, મારે અહીં આવ્યાને પૂરાં બે વરસ થઈ ગયાં છે, આજ સુધીમાં તમે એક વાર પણ...' 'તમે તો ભાઈ ભારે કરી! વાત કરી તો વાતને ખાધી! મારાથી 'બબ્બે મહિના' બોલાઈ ગયું એટલામાં તો તમે શબ્દોને પકડીને બેસી ગયા! મારા કહેવાનો મતલબ છે કે તમે શું જોઈને પગારમાં વધારો માગવા આવ્યા છો?' 'એવું નથી શેઠજી, મેં દર્દીઓની સંખ્યા પણ વધારી દીધી છેને! હું જ્યારે આ હોસ્પિટલમાં જોડાયો ત્યારે શી પરિસ્થિતિ હતી અને હાલમાં શી છે એના આંકડાઓ સાથે લઈને આવ્યો છું.' આટલું બોલીને ડો. ઉપેન્દ્રે કાગળોની નાનકડી બે થપ્પીઓ જમનભાઈના હાથમાં મૂકી દીધી.  જમન શેઠ ચૂંચી આંખે વાંચી રહ્યા. આઉટડોરના દર્દીઓની સંખ્યા. પહેલાં રોજના દસ હતા, પછી રોજના બસો. ઓપરેશનોનો આંકડો પહેલાં મહિનાના પાંચ, હવે રોજના પચીસ. ઇન્ડોર દર્દીઓ પહેલાં વોર્ડમાં કાગડા ઊડતા હતા હવે જમીન પર અને બહારની લોબીમાં પથારીઓ આપવી પડતી હતી.  ઈસુ પૂર્વે અને ઈસુ પછીના આંકડાઓ વચ્ચે આંખો પહોળી થઈ જાય એવો ફરક હતો, પણ જમનભાઈની આંખ ચૂંચી હતી એ ચૂંચી જ રહી, 'ડોક્ટર, આ બધું બરાબર છે, પણ આમાં તમે શું નવું કર્યું? દર્દીઓને તપાસવા, સારી રીતે સારવાર આપવી, સફળ રીતે ઓપરેશન કરવાં આ બધું તમારા માટે ફરજ ગણાય, ધર્મ કહેવાય. અને બીજી વાત, તમે પાસ થઈને સીધા તો પ્રાઇવેટ દવાખાનું ખોલવાના ન હતા. તમારે પણ પ્રેક્ટિસની જરૂર તો હતી જ ને તમે કંઈ ગરીબ દર્દીઓની સેવા કરવાની ભાવના લઈને અહીં નથી આવ્યા, તમારો હાથ સાફ કરવા માટે આવ્યા છો. પાંચસો-સાતસો ઓપરેશનોનો મહાવરો થઈ જશે એટલે અહીંથી ઊડી જશો. શહેરમાં જઈને ખાનગી હોસ્પિટલ ખોલીને બેસી જશો. પછી માણસ મટીને નોટો છાપવાનું મશીન બની જશો.' ડો. ઉપેન્દ્ર સમજી ગયા કે આ વેપારી પાસે દાળ નહીં ગળે. એ વધુ કંઈ બોલ્યા વગર ઘરે પાછા આવી ગયા. મનમાં જોરદાર આવેગ વ્યાપી ગયો કે અત્યારે જ રાજીનામાનો કાગળ ઘસડી મારું?! પછી તરત જ યાદ આવ્યું, 'અરે! મેં તો કાંડું કાપી આપ્યું છે. નોકરીમાં જોડાતી વખતે જ પાંચ વર્ષ સુધી આ જગ્યા નહીં છોડવાના કરારપત્ર પર સહી કરી દીધી છે. હજુ તો બે જ વર્ષ થયાં છે. બીજાં ત્રણ વર્ષ કેવી રીતે જશે? આ શેઠ તો એક રૂપિયાનો પણ વધારો નહીં કરે! એમને મારે કશોક બોધપાઠ શિખવાડવો પડશે.' ડો. ઉપેન્દ્રે વિચિત્ર પણ અસરદાર રસ્તો શોધી કાઢ્યો. બીજા દિવસથી એમણે પોતાનું ટાઇમ ટેબલ ખોરવી નાખ્યું. સવારનો રાઉન્ડ સાડા નવ વાગ્યે કરી દીધો. દોઢેક કલાક પછી એ જ્યારે ઓ.પી.ડી.માં પહોંચે ત્યારે અગિયાર વાગી ગયા હોય. દૂર દૂરનાં ગામડેથી સવારે વહેલાં ઊઠીને આવેલા દર્દીઓ રાહ જોઈને કંટાળી ગયા હોય. પછી ડો. ઉપેન્દ્ર બધાને તપાસવામાં બે વગાડી દે. એ પછી ગોળીઓ, ઇન્જેક્શનોની લાઇનમાં ઊભા રહેવું પડે. દર્દીઓની સાથે એના આખા પરિવારનો એક પૂરો દિવસ ખર્ચાઈ જાય. આ તો ફક્ત દવા લઈને ગામડે પાછા જવાવાળા દર્દીની જ વાત થઈ. જેને દાખલ થવું હોય તેની હાલત તો વધારે દયનીય.  એક મહિનામાં જ દર્દીઓની સંખ્યા ઓછી થઈ ગઈ. ઓપરેશનોની સંખ્યા પણ અડધી થઈ ગઈ, પણ આશ્ચર્ય એ વાતનું હતું કે વોર્ડ્ઝમાં દાખલ થયેલા ઇન્ડોર દર્દીઓની સંખ્યામાં કશો જ ઘટાડો જોવા મળતો ન હતો.  આનું કારણ ભારે વિચિત્ર હતું અને એનું કારણ એ હતું કે દિવસનું કામ જ્યારથી ઓછું થયું ત્યારથી ઇમરજન્સી કેસીસની સંખ્યા વધી ગઈ હતી. મોટા ભાગના દર્દીઓ રાત્રે આવવા લાગ્યા હતા. ડો. ઉપેન્દ્રની હાલત બગડી જતી હતી. રાતના દસ વાગ્યા પછી નિયમિત સમયાંતરે દર્દીઓનું આગમન ચાલુ થઈ જતું હતું. અગિયાર વાગ્યે, બાર વાગ્યે, એક, બે, ત્રણ... છેક સવારના આઠ વાગ્યા સુધી એક્યુટ એપેન્ડિસસાઇટિસના, અકસ્માતના, પડવા-વાગવાના એમ જાતજાતના દર્દીઓ ટપકી પડવા લાગ્યા. હવે એમનું શું કરવું? ડો. ઉપેન્દ્રની ઊંઘ હરામ થઈ ગઈ. અગિયાર વાગ્યાવાળા પેશન્ટને જોવા માટે એ નીચે ઊતરે, એને તપાસે, નિદાન કરે, કેસપેપરમાં સારવાર લખે એટલી વારમાં બાર વાગી જાય. ત્યાં બીજું ટપકી પડે. આમ ને આમ આખી રાત નીકળી જાય.  ડો. ઉપેન્દ્રે જબરો ઉપાય વિચારી લીધો. સાવ વિચિત્ર લાગે તેવો. કોઈને હસવું પણ આવે અને કોઈને ગુસ્સો પણ ચડે. રાતના દસ વાગે એટલે ડો. ઉપેન્દ્ર ચોકડાંવાળી લૂંગી અને મેલોઘેલો ઝભ્ભો પહેરીને નીચે આવી જાય. પગમાં ફાટેલી સ્લીપર હોય. શિયાળાની ઋતુ હતી એટલે ડોક્ટર સસ્તો ધાબળો લપેટી લે. મોં-માથા પર વાંદરા ટોપી ચડાવી લે, પછી હોસ્પિટલના મુખ્ય ઝાંપા આગળ આવીને એક પગથિયા પર બેસી જાય. જોનારને એવું જ લાગે કે આ માણસ કાં તો ચોકીદાર હશે, કા કોઈ ગરીબ દર્દીનો સગો.  જે પણ દર્દી આવે, એનાં સગાંવહાલાં આ ધાબળાધારી શખ્સને પૂછે, 'ભાઈ, ડોક્ટર મળશેને? અમે સીતાપર ગામેથી આવીએ છીએ.','કોણ છે બીમાર?' 'અમારો નાનો ભાઈ. વીસ વર્ષનો છે. અચાનક એને પેટમાં દુખાવો ઊપડ્યો છે.','નાનો ભાઈ તમને વહાલો નથી કે શું?', 'કેમ આવું બોલો છો, ભાઈ?' 'ત્યારે બીજું શું બોલું? તમને કશી ખબર નથી લાગતી. ડો. ઉપેન્દ્ર સાહેબના હાથમાં આજકાલ જશરેખા સારી નથી રહી. છેલ્લાં સાત-આઠ ઓપરેશનો ફેલ થઈ ગયાં છે. મારા બાપાનું ચાર દિ' પહેલાં જ ઓપરેશન થયું છે, પણ બાપાએ હજી સુધી આંખો નથી ખોલી. જો મારું માનો તો બીજા દવાખાને...' ડો. ઉપેન્દ્રની વાત પૂરી થાય ત્યાં સુધીમાં તો ટોળું પાછું ફરી ગયું હોય.  આખી રાત આ કાર્યક્રમમાં જ પૂરી થાય. ડો. ઉપેન્દ્રે ફક્ત એક જ અઠવાડિયું આવું નાટક ભજવવું પડ્યું. દસેય દિશાએ વાત ફેલાઈ ગઈ. 'એ હોસ્પિટલમાં જવા જેવું નથી. જો મરવું હોય તો જ જવું.' ડો. ઉપેન્દ્રે આરામથી બાકીનાં ત્રણ વર્ષ પૂરાં કરી દીધાં. જમનભાઈએ ત્રણ-ત્રણ વાર પગારવધારો કરી આપ્યો, પણ સ્થિતિમાં કોઈ જ સુધારો થયો નહીં. દર્દીઓને તો જરા પણ તકલીફ પડી નહીં, એ બધા બીજી દિશામાં વળી ગયા, પણ એક ટ્રસ્ટીના વાંકે આખી હોસ્પિટલની કમબખ્તી બેસી ગઈ. (સાવ સાચી ઘટના. મોટા ફેરફારો સાથે)

__._,_.___

---

Posted by: Bhupendra Jesrani <jesranibd@yahoo.co.in>

---

Reply via web post

•

Reply to sender

•

Reply to group

•

Start a New Topic

•

Messages in this topic (1)

---

Have you tried the highest rated email app?

With 4.5 stars in iTunes, the Yahoo Mail app is the highest rated email app on the market. What are you waiting for? Now you can access all your inboxes (Gmail, Outlook, AOL and more) in one place. Never delete an email again with 1000GB of free cloud storage.

---

World&#39;s Best forwarded emails...

Spread a word to join amdavadis4ever-subscribe@yahoogroups.com

To translate the posted material into your native/regional language,
please visit http://translate.google.com/

Like us on facebook: amdavadi amdavadi

Visit Your Group

• New Members 39

• Privacy • Unsubscribe • Terms of Use

.

__,_._,___