[amdavadis4ever] સુખનો પાસવર્ડ - Gujarati (Posted by B D Jesrani)

 

Please use http://translate.google.com/ to translate this article to Language of your choice. જે ન મળે એથી દુ:ખી થવાને બદલે જે મળે એનો આનંદ માણતાં આવડે તો... સુખનો પાસવર્ડ - આશુ પટેલ વિખ્યાત નાટ્યકાર પ્રવીણ સોલંકી અને 'સંસ્કારી સંતકથાઓ' પુસ્તકના સંપાદક રતુભાઈ શેઠના સૌજન્ય સાથે એક કથા વાચકો સાથે શેર કરવી છે. માણસને જીવનમાં ઘણી વાર એવું લાગે કે તેની સાધના કે પ્રવૃત્તિનું પરિણામ નથી મળી રહ્યું એ વખતે આવી કથા યાદ કરવી જોઈએ. જીવનમાં શું ન મળ્યું એના કરતાં શું મળ્યું એ રીતે વિચારવાની પ્રેરણા આ કથા આપે છે. વીસ વીસ વર્ષથી એક ફકીર ખુદાની બંદગી કરતો હતો. મસ્જિદમાં એક જ જગ્યાએ નિયમિત એ નમાજ પઢે. એક જ સ્થાને બેસી ખુદાની બંદગી કરે. એના એ નિયમમાં ક્યારેય વિક્ષેપ ન પડે, ક્યારેય ચૂક ન આવે. કેટલાક લોકો એને ખુદાનો બંદો કહેતા. કેટલાકને તેનામાં ઢોંગ લાગતો. સૌ પોતપોતાની રીતે એને મૂલવતા. પરંતુ એ પોતાની જાતને એક મુફલિસ ફકીર જ માનતો. હજ કરીને આવેલા ગામના કેટલાય હાજીઓ તેની મશ્કરી પણ કરતા. ક્યારેક તેની ઠેકડી પણ ઉડાડતા. સાંઈ-ફકીર એ બિચારો પોતાનામાં જ મશગૂલ રહેતો. લોકો તેની પ્રશંસા કરે કે તેની મશ્કરી કરે એમાં એને ક્યારેય ફેર લાગતો નહીં. પોતે ભલા અને પોતાની બંદગી ભલી. હાજીઓને મનમાં ગર્વ હતો: મક્કા-મદીના જઈને આવ્યા છે. કાબાની પવિત્ર જગ્યાએ પગ મૂક્યો છે. ખુદાની ત્યાં બંદગી કરી છે. હજયાત્રા પૂર્ણ કરી છે. આમ મનમાં ઘમંડ રાખતા હાજીઓ પેલા ફકીરની સામે તુચ્છકારથી જોતા. ક્યારેક કહેતા પણ ખરા, 'સાંઈ, તમેય હજ કરી આવોને?' ફકીર એટલી જ શાંતિથી કહેતો, 'ભાઈ, મારે મક્કા-મદીના અહીં જ છે.' 'તો લોકો શું મૂરખા છે કે હજ કરવા જાય છે.' 'ના ભાઈ, એ તો જેની જેવી શ્રદ્ધા અને શક્તિ, હજ માટે જે શક્તિ જોઈએ, ધન જોઈએ એ મારી પાસે ક્યાં છે? અને હોય તોય શું? આ મસ્જિદમાં ખુદા નથી? મારા કરતાંય બિચારા બીજા કેટલાય એવા છે કે જેને પૂરી બંદગી કરવાનો પણ સમય નથી મળતો. ખુદા રસૂલ એમનું પણ કલ્યાણ કરે.' હાજીઓ જોરથી હસી પડતા અને વ્યંગમાં કહેતા. 'જઈ શકાય તેમ નથી એટલે એમ જ કહેને!' સાંઈને એની ક્યાં પડી હતી. કોઈ પ્રશંસા કરે તોય એ ધ્યાનમાં લેતા નહોતા અને ગાળો આપે તોય મનમાં લેતા નહોતા. એક દિવસ નમાજ પઢવાનો ઘંટ વાગ્યો. હાજીઓ મસ્જિદમાં દોડ્યા. પોતાને ખુદાના બંદા ગણાવતા બીજા કેટલાય પણ નમાજ પઢવા મસ્જિદમાં ઘૂસ્યા. પોતપોતાની જગ્યા પસંદ કરી ઊભા રહી ગયા. પેલો ફકીર પણ પોતાની જગ્યાએ જઈને ઊભો રહ્યો. મુલ્લાંએ નમાજ પઢાવવાની શરૂઆત કરી. સૌ કોઈ નમાજ પઢવા લાગ્યા. ખુદાની બંદગી કરવા લાગ્યા. નમાજ પૂરી થવા આવી ત્યાં ગેબમાંથી અચાનક અવાજ આવ્યો: 'સાંઈ.' સૌ કોઈ એ ગેબી અવાજ સાંભળી ચમકી ગયા. એકદમ શાંતિથી, ઉત્સુકતાથી ઊભા રહી ગયા. ફરી અવાજ આવ્યો, 'સાંઈ.' સાંઈએ બે હાથ ઊંચા કર્યા - ખુદા સામે જોડતો હોય એમ માળા હાથમાં રહી ગઈ. 'ખુદા પરવરદિગાર'. તેના મુખમાંથી અવાજ નીકળ્યો. 'સાંઈ, તું વીસ વીસ વર્ષથી અહીં ઊભો રહી ખુદાની બંદગી કરે છે, પરંતુ પરવરદિગાર તારી એ બંદગી કબૂલ કરતા નથી.' મસ્જિદમાં ચારે તરફ એ અવાજ ઘૂમી રહ્યો. સાંભળનારા ચકિત થઈ ગયા. સૌનું ધ્યાન પેલા ફકીર તરફ ખેંચાયું. શું વીસ વીસ વર્ષથી બંદગી કરતા આ નેક આદમીની પ્રાર્થના ખુદાએ નામંજૂર કરી? પેલા હાજીઓ તો સાંભળીને આનંદમાં આવી ગયા. સાંઈની સામે મશ્કરીમાં જોવા લાગ્યા. સાંઈના મુખ પર જરાય વિચલતા નહોતી. એના મોં પર ખૂબ જ આનંદ હતો. એ બન્ને હાથ ઊંચા કરી કરીને કહેવા લાગ્યો: 'અલ્લાતાલા, ઓ પરવરદિગાર! આજ હું ધન્ય બની ગયો, ભલે તેં મારી બંદગી મંજૂર ન કરી. ભલે તેેં મારી નમાજ કબૂલ ન કરી પણ તેં મને ધ્યાનમાં તો રાખ્યો છે કે એક ફકીર વીસ વર્ષથી અહીં તારી બંદગી કરી રહ્યો છે! મારી બંદગી કબૂલ થાય કે ન થાય પણ ખુદાતાલાના ખ્યાલમાં તો મારી બંદગી આવી ગઈ છે એ જ મારે મન મોટી વાત છે. વાહ! ખુદા! વાહ!'

__._,_.___

---

Posted by: imamdavadi@ymail.com

---

Reply via web post

•

Reply to sender

•

Reply to group

•

Start a New Topic

•

Messages in this topic (2)

World's Best forwarded emails...

Spread a word to join amdavadis4ever-subscribe@yahoogroups.com

To translate the posted material into your native/regional language,
please visit http://translate.google.com/

Like us on facebook: amdavadi amdavadi

Visit Your Group

• New Members 57

• Privacy • Unsubscribe • Terms of Use

.

__,_._,___