[amdavadis4ever] સુયોગ, એક સ્ત્રીને ખ ુશ કરવા પૈ સાની નહીં, પ્રેમાળ હ ૃદયની જરૂર છે Dr. Shwati Nayak

 

Please use http://translate.google.com/ to translate this article to Language of your choice. સુયોગ, એક સ્ત્રીને ખુશ કરવા પૈસાની નહીં, પ્રેમાળ હૃદયની જરૂર છે  Dr. Shwati Nayak   - 'સુયોગ, એક સ્ત્રીને ખુશ કરવા પૈસાની નહીં, પ્રેમાળ હૃદયની જરૂર છે અને તે તો તારી પાસે છે જ. હું માત્ર પ્રેમ ઝંખું છું. પૈસા કે વિદેશ પ્રવાસ મહત્ત્વના નથી               બસ એમ જ જિંદગી હાથથી સરી ગઈ, પાત્ર સોનાનું થયું પણ સૂરા વહી ગઈ. સ્વપ્નની પાછળ ગયા ને સ્વપ્ન ભૂલું પડ્યું, મંજિલ મળી ત્યારે વાટ છૂટી ગઈ. સવારનો સૂર્ય ચોમાસાનાં વાદળોને વીંધી આછું તેજ આપી રહ્યો હતો. વાદળો આમથી તેમ દોડીને તડકી છાંયડીની રમત રમી પૃથ્વીને જાણે મનાવી રહ્યાં હતાં ને પૃથ્વીય પોતાના હરિયાળા કુમળા ચહેરા પર છૂટીછવાઈ વર્ષાબુંદો ચમકાવી જાણે સ્મિત ફરકાવી રહી હતી. પંખીઓ ક્યારનાં પોતપોતાનો માળો છોડી ગયાં હતાં. લોકો પણ કામે જવા માંડ્યા હતા, પણ બે પંખીઓ હજી હોટલ સ્વપ્નલોકના નાનકડા ઓરડામાં ગુટરગૂં કરી રહ્યાં હતાં. એકમેકમાં ઓતપ્રોત થવાના આનંદમાં તેઓ જાણે દુનિયાથી દૂર સ્વર્ગલોકમાં વિહરી રહ્યાં હતાં. એ બે પંખી હતાં સુયોગ અને નમ્રતા. તેમનાં લગ્નને હજી બે મહિના જ થયા હતા. લગ્ન પછી સુયોગની રજા ન હોવાથી હનીમૂનનો પ્રોગ્રામ બે મહિના પાછળ ઠેલાયો હતો. સુયોગ એન્જિનિયર થઈને થોડા સમયથી એક કંપનીમાં જોડાયો હતો. નમ્રતાએ ફાર્મસીમાં ગ્રેજ્યુએશન કર્યું હતું, પણ લગ્ન થતાં હજુ નોકરી સ્વીકારી નહોતી. બંને મધ્યમવર્ગના સ્નેહાળ કુટુંબમાંથી આવતાં હતાં એટલે ફરવા માટે સાપુતારા હિલસ્ટેશનની પસંદગી કરી હતી. ફરવાની સાથે સાથે બંને એકમેકની વધુ ને વધુ નજીક આવતાં જતાં હતાં. એમનાં સપનાં પણ એકબીજા સાથે ગૂંથાતાં જતાં હતાં. હાથમાં હાથ લઈને ફરતાં ફરતાં એમના ભવિષ્યની કલ્પનાઓના નકશા પણ દોરાતા જતા. અત્યારે પણ બંને વચ્ચે એવો જ કંઈક પ્રેમભર્યો સંવાદ ચાલતો હતો. રૂમમાં પલંગની સામેની દીવાલ પર એક મોટું પોસ્ટર હતું. એમાં બર્ફીલાં પહાડો હતા, સુંદર સરોવર હતું અને એક સુંદર યુગલ બરફમાં સ્કીઇંગનો આનંદ લઈ રહ્યું હતું. પોસ્ટર બતાવી નમ્રતાએ કહ્યું, 'જોને સુયોગ, આ બંને પણ આપણા જેવા જ છે નહીં? કેવાં સુંદર દેખાય છે. શ્વેત બરફની ચાદર પર ગુલાબી બે ફૂલ જાણે!' સુયોગ પણ ઘડીભર જોઈ રહ્યો પછી બે હાથોમાં નમ્રતાનો ચહેરો લઈ બોલ્યો, 'મારી નમ્રતા પણ ગુલાબના ફૂલ જેવી જ છેને? તને બર્ફીલા પહાડો બહુ ગમે નહીં? તું પણ એવી જ છેને? શ્વેત, રેશમી પણ હું જ કદાચ તારે લાયક નથી. તને આવા બરફના પહાડો પર લઈ જવાને બદલે આ સામાન્ય હિલસ્ટેશનની સાદી હોટલમાં લઈ આવ્યો છું. નમ્રતા, તું તો કેટલી સુંદર છે! તને તો પૈસાવાળા કંઈક યુવાન લગ્નની હા કરી દે પછી તું મારા જેવા સામાન્ય મધ્યમવર્ગ યુવાનને શું કામ પરણી?' નમ્રતાએ સ્નેહથી સુયોગના વાળમાં હાથ ફેરવી કહ્યું, 'આવું કેવું વિચારે છે સુયોગ? તને તો ખબર છેને કે મને પ્રેમ જોઈએ, પૈસા નહીં. આપણા બંનેના વિચારો કેટલા મળે છે? આપણું જીવન કેટલું પ્રેમાળ હોય એ મહત્ત્વનું છે, નહીં કે પૈસા. હા, મને બર્ફીલા પહાડો ગમે છે, પણ તારો સાથ વધુ પ્રિય છે. તું સાથે હશે તો આપણા ઘરની નાનકડી અગાશી પણ એ બરફના પહાડો જેટલો જ આનંદ આપશે.' નમ્રતાના પ્રેમાળ સંવાદો અને સમજાવટની સુયોગ પર કોઈ અસર ન થઈ. એણે મનોમન કંઈક વિચાર્યું અને નમ્રતાને કહ્યું, 'આજે ભલે આપણે આ પોસ્ટર જોઈને જ ખુશ થઈએ. હું એક દિવસ તને વિદેશ પ્રવાસે ચોક્કસ લઈ જઈશ. હું તને ખુશ રાખવા ખૂબ કમાઇશ, ખૂબ મહેનત કરીશ.' નમ્રતાએ કહ્યું, 'સુયોગ, એક સ્ત્રીને ખુશ કરવા પૈસાની નહીં, પ્રેમાળ હૃદયની જરૂર છે અને તે તો તારી પાસે છે જ. હું માત્ર પ્રેમ ઝંખું છું. પૈસા કે વિદેશ પ્રવાસ એટલા મહત્ત્વના નથી જેટલા આપણે બંને એકબીજા માટે મહત્ત્વના છીએ. હું અત્યારે પણ ખૂબ ખુશ છું.' પણ સુયોગના દિલોદિમાગ પર હવે હોટલની દીવાલ પરનું ચિત્ર છવાઈ ચૂક્યું હતું. એની મહત્ત્વાકાંક્ષાના અગ્નિમાં આ નવી ઇચ્છાનું ઘી હોમાઈ ચૂક્યું હતું. ઘરે પહોંચતાં જ સુયોગે પ્લાનિંગ શરૂ કરી દીધું અને નમ્રતાને કહ્યું, 'જો નમ્રતા, આ નોકરીમાં કંઈ પૈસાદાર થવાય નહીં. તું સાથ આપે તો મારે ધંધો કરવો છે. સ્પેરપાર્ટ્સના બિઝનેસ માટે મારે થોડી મૂડી ભેગી કરવી પડશે. એટલે જો તને વાંધો ન હોય તો તું પણ થોડો સમય નોકરી કર અને તારા પગારમાંથી આપણું ઘર ચાલે તો મારી આવક આપણે ધંધો શરૂ કરવા માટે બચાવી શકીએ.' નમ્રતાએ સંમતિ આપી અને પછી તો બંને કામે લાગી ગયાં. પાંચ-છ વર્ષમાં તો સુયોગે મૂડી ભેગી કરી ધંધો શરૂ કરી દીધો. દરમિયાન એમને બે સંતાન-નિત્ય અને નિરા થયાં. બંનેનો ઉછેર અને નોકરીની રોજિંદી ઘટમાળમાં બંને એવાં તો ખોવાઈ ગયાં કે એકમેક માટે ભાગ્યે જ સમય કાઢી શકતાં. નમ્રતા ઘણી વખત કહેતી પણ ખરી, 'સુયોગ, હવે તો તમારો ધંધો સારો ચાલે છે. હવે હું નોકરી છોડી દઉં? મારાથી આ દવાની ફેક્ટરીમાં કામ થતું નથી.' પણ સુયોગની મહત્ત્વાકાંક્ષા વધતી જતી હતી. એ કહેતો, 'બસ થોડો સમય નમ્રતા, આપણે બીજી ફેક્ટરી શરૂ કરી દઈએ, આ ગયા વર્ષની ખોટ ભરપાઈ થઈ જાય. પછી બસ આપણે લહેરથી વિદેશ પ્રવાસ કરીશું.' પણ એ સમયની રાહ જોતાં જોતાં નમ્રતાની નિવૃત્તિની વય આવી ગઈ. છોકરાંઓ પરણીને વિદેશ ફરી આવ્યાં અને બંનેની વધતી જતી ઉંમરે પોતાનો પ્રભાવ પાથરવા માંડ્યો. નમ્રતાને પ્રદૂષિત વાતાવરણે અસ્થમાની ભેટ આપી, તો સુયોગને હાઈ બ્લડપ્રેશરની અને એક દિવસ કામના ખૂબ દબાણે સુયોગના હૃદયને ધક્કો મારી જ દીધો અને એને હાર્ટએટેક આવ્યો. જોકે, તરત સારવાર મળવાથી એ મોટા નુકસાનથી બચી ગયો. હોસ્પિટલથી ઘરે આવ્યા બાદ ડૉક્ટરની તાકીદને કારણે એણે ફેક્ટરી પર જવાનું બંધ કરવું પડ્યું. નમ્રતાની કાળજીથી બે-ત્રણ મહિનામાં સુયોગ પાછો સ્વસ્થ થઈ ગયો અને છેલ્લા ચેકઅપ પછી જ્યારે ડૉક્ટરે લીલી ઝંડી ફરકાવી ત્યારે સુયોગે નમ્રતાને કહ્યું, 'હવે કાલથી ફેક્ટરીએ જવાનું શરૂ કરું? નિત્ય એકલો પડે છે.' નમ્રતાએ શાંતિથી કહ્યું, 'સુયોગ, હવે તમને શાની ખોટ છે? તમારે કમાવું હતું-કમાઈ લીધું, કમાવાની લાયમાં જિંદગી માણવાનું ચૂકી ગયા અને આજે જ્યારે જિંદગી તમને બીમારીની આલબેલથી મોતની યાદ કરાવે છે ત્યારે તો વિચારો, શું તમે એવી જ જિંદગી જીવ્યા જેવી તમારે જીવવી હતી? યાદ છે તમને સાપુતારાની હોટલનું પેલું પોસ્ટર? તમે મને વચન આપેલું બર્ફીલા પહાડો પર લઈ જવાનું. તમે માત્ર એટલું જ કમાવા માગતા હતા, જેટલું આપણને એ પહાડો પર લઈ જઈ શકે. તમે ક્યાંયે વધારે કમાઈ લીધું હજી શાની જરૂર છે? હજુ શાની રાહ જુઓ છો? આપણા બેમાંથી એક રહી જાય તેની?' સુયોગની નજર સમક્ષ સાપુતારાની એ હોટલ, એ પોસ્ટર અને એ સ્વપ્ન તરવરવા લાગ્યાં અને આખમાંનાં અશ્રુબુંદ પસ્તાવાની સાક્ષી પૂરવા લાગ્યાં. એને યાદ આવ્યાં એનાં પોતાનાં સ્વપ્ન, શબ્દો અને સંકલ્પ. તરત જ એણે નમ્રતાનો હાથ પકડીને કહ્યું, 'ચાલ, હવે મોડું નથી કરવું. બહુ મોડું થઈ જાય તે પહેલાં ચાલ, આપણું સ્વપ્ન આપણે જીવી લઈએ.' બીજે મહિને બરફથી આચ્છાદિત પર્વતમાળાની સામે આવેલી હોટલમાં જ્યારે વાળની સફેદી ભૂલીને આંખોમાં યૌવન આંજીને સુયોગ અને નમ્રતા ફરી એક વાર એકમેકમાં ગૂંથાયાં ત્યારે નમ્રતાએ કહ્યું, 'થેંક્સ સુયોગ, તેં મારું સ્વપ્ન સાચું પાડ્યું.' બીજે દિવસે બંને બરફની નજીક ગયાં. ત્યાં તો નમ્રતાને હાંફ ચઢવા લાગી. અસ્થમાએ તરત જ પોતાની હાજરી પુરાવી, સુયોગને પણ પાતળી હવાની અસરથી ગભરામણ થવા લાગી. બંનેએ તરત જ ત્યાંના ડૉક્ટરનો સંપર્ક કર્યો. ડૉક્ટરે કહ્યું, 'તમે અસ્થમા અને હાઇબીપીના પેશન્ટ છો, તો શા માટે આવું જોખમ ખેડવું? હવે સાચવી લેજો. હોટલમાં હીટર ચાલુ રાખીને રહેજો. બહાર ખુલ્લી હવામાં ન જશો.' અને હોટલની બંધ બારીની આરપાર જ્યારે નમ્રતા અને સુયોગ પરસ્પરને વીંટળાઈને જોઈ રહ્યાં ત્યારે લંબચોરસ કાચની બારીની આરપાર આ બરફ આચ્છાદિત પહાડો સુંદર દેખાતા હતા. એક યુગલ હાથમાં હાથ પરોવી સ્કીઇંગ કરતું હતું. દૂર જઈ રહ્યું હતું. જાણે હાથમાંથી સરી જતી સુંદર જિંદગી અને આખું દૃશ્ય બરાબર પેલા પોસ્ટર જેવું જ હતું, જે વર્ષો પહેલાં સાપુતારાની હોટલના રૂમમાં લગાવ્યું હતું. ફરક માત્ર એટલો હતો કે ત્યારે એને જોનારાં જીવનથી ભરપૂર હતાં અને દૃશ્ય સ્થિર, જ્યારે હવે દૃશ્ય જીવનથી ભરપૂર હતું અને એને જોનારાં સ્થિર અને અસહાય...

__._,_.___

---

Posted by: Bhupendra Jesrani <jesranibd@yahoo.co.in>

---

Reply via web post

•

Reply to sender

•

Reply to group

•

Start a New Topic

•

Messages in this topic (1)

World&#39;s Best forwarded emails...

Spread a word to join amdavadis4ever-subscribe@yahoogroups.com

To translate the posted material into your native/regional language,
please visit http://translate.google.com/

Like us on facebook: amdavadi amdavadi

Visit Your Group

• New Members 59

• Privacy • Unsubscribe • Terms of Use

.

__,_._,___