[amdavadis4ever] તમે મારા દે વના દીધેલ છો , તમે મારા માંગી લીધેલ છો, આવ્યા ત ્યારે અમર થઇ ને રો’ Dr. Sharad Thakar

 

Please use http://translate.google.com/ to translate this article to Language of your choice. તમે મારા દેવના દીધેલ છો, તમે મારા માંગી લીધેલ છો, આવ્યા ત્યારે અમર થઇને રો'  Dr. Sharad Thakar અશોકભાઈ હરખાભાઈ સોલંકી. ભાવનગર જિલ્લાનું એક નાનું ગામ. સાવ ગામડું પણ ન કહેવાય. પિથલપુર તાલુકો. આજથી બાર વર્ષ પહેલાં અશોકની ઉંમર એકવીસ જ વર્ષ હતી ત્યારે એનાં લગ્નલેવાયાં.  રમા નામની યુવતી ઉમંગોનું પાનેતર પહેરીને એના ઘરમાં આવી. સપનાંનાં વાવેતર શરૂ થયાં.  કોઈ પણ પતિ-પત્નીનું સૌથી ખૂબસૂરત સ્વપ્ન શું હોઈ શકે? ઉત્તર સહેલો છે. એક અથવા બે સુંદર સંતાનોનાં મમ્મી-પપ્પા બનવાનું. અશોક અને રમા પણ આવાં જ સપનાંની ઝંખનામાં દિવસો પસાર કરતાં હતાં, પણ એમના ઇંતેજારનો સમય લાંબો થઈ ગયો. લગભગ પાંચ-છ વર્ષ વીતી ગયાં. કેટલી બધી સારવાર કરાવી. એ પછી એક દિવસ રમાએ પતિને ખાનગીમાં સમાચાર આપ્યા, 'મને લાગે છે કે આ મહિને હું...' નાનાં ગામોમાં ભારતીય પરંપરાઓમાં જીવતાં પતિ-પત્ની પણ સાવ ઉઘાડી ભાષામાં આવી બધી વાતચીત કરતાં નથી હોતાં. 'કુછ દિલને કહા, કુછ દિલને સૂના' જેવો મામલો હોય છે. જે વાત શબ્દોથી બયાન નથી થઈ શકતી તે સંકેતોમાં વ્યક્ત થઈ જતી હોય છે. બંનેએ નક્કી કર્યું કે હજુ થોડાક દિવસો ચડવા દઈએ. એ પછી ડોક્ટર પાસે 'ચેકઅપ' માટે જઈશું, પણ મહિનાની ઉપર માંડ દસેક દિવસ થયા હશે ત્યારે અચાનક એક દિવસ સાંજના સમયે રમાને પેટમાં અસહ્ય દુખાવો ઊપડ્યો. અસહ્ય એટલે એ હદનો કે રમા પથારીમાં તરફડિયાં મારે. અશોકે તરત જ વાહનની વ્યવસ્થા કરી. સ્થાનિક ડોક્ટરે રમાને એક ઇન્જેક્શન આપ્યું અને સલાહ આપી: 'પેશન્ટને તાબડતોબ ભાવનગર ભેગાં કરો.' વાહનની સીટ ઉપર ઊછળતી રમાને મારતી ગાડીએ ભાવનગર લઈ જવામાં આવી. ભાવનગરમાં તો ઘણાં બધા હોશિયાર અને અનુભવી ગાયનેકોલોજિસ્ટ્સ મોજૂદ છે. એમાંથી એકના નર્સિંગ હોમમાં રમા અને અશોક પહોંચી ગયાં. ડોક્ટરે દર્દીનું ચેકઅપ કરતાંની સાથે જ કહી દીધું, 'મને એક્ટોપિક પ્રેગ્નન્સીની શંકા પડે છે.' 'એટલે શું?' અશોકે પૂછ્યું. 'ગર્ભ એના યોગ્ય સ્થાને એટલે કે ગર્ભાશયમાં હોવાને બદલે બીજી કોઈ જગ્યા પર હોય તેને એક્ટોપિક પ્રેગ્નન્સી કહે છે. તમારી પત્નીને જમણી બાજુની ફેલોપિયન નળીમાં ગર્ભ અટકી ગયો છે. નળી સાંકડી હોય છે, માટે ગર્ભનો વિકાસ થાય નહીં. જરાક ગર્ભ મોટો થાય કે તરત નળી ફાટી જાય. પેટની અંદર એટલું બધું બ્લીડિંગ થઈ જાય કે દર્દીનો જીવ જોખમમાં આવી પડે.' અશોક ગભરાઈ ગયો, 'તો હવે શું થશે? મારી રમા?' 'ના, તમારી વાઇફને કંઈ નહીં થાય. ચિંતા ન કરો. મેં સોનોગ્રાફી કરીને જોઈ લીધું છે. નળી હજુ ફાટી નથી.' 'ત્યારે હવે આનો ઉપાય શું છે?' 'પહેલાંના સમયમાં તો પેટ ચીરીને મોટું ઓપરેશન કરવામાં આવતું હતું. જે નળીમાં ગર્ભ હોય તે કાઢી નાખવામાં આવતી હતી, પણ હવે લેપ્રોસ્કોપીનો જમાનો આવી ગયો છે. ઓપરેશન તો કરવું પડશે, પણ આખું પેટ ખોલવું નહીં પડે. તમારી વાઇફને બેહોશ કરીને પેટમાં દૂરબીન દાખલ કરીને નળીને 'દોહીને' પેલો ગર્ભ બહાર કાઢી નાખવામાં આવશે. આનો સૌથી મોટો ફાયદો એ છે કે નળી બચી શકશે. એટલે ભવિષ્યમાં ફરી વાર પ્રેગ્નન્સી રહેવાની તકો જળવાઈ રહેશે. લો, આ સંમતિપત્રમાં સહી કરી આપો. ત્યાં સુધીમાં હું એનેસ્થેટિસ્ટની વ્યવસ્થા કરું છું.' દસ જ મિનિટમાં એનેસ્થેટિસ્ટ આવી પહોંચ્યો. રમાનું ઓપરેશન પતી ગયું. ચોવીસ કલાકમાં તો એને ડિસ્ચાર્જ કરી દેવામાં આવી. પૈસા સારા એવા ગયા, પણ એના કરતાંયે મોટું દુ:ખ ભાવિ સંતાન ગયું એ વાતનું થતુ હતું. એક કુમળું સપનું સાવ કાચું તૂટી ગયું. જે સપનું તૂટી ગયું એ તો ફરીથી જોડાતું નથી; પણ એક સપનું બીજા સ્વરૂપમાં જન્મી અવશ્ય શકે છે.   બરાબર ચાર વર્ષ પછી રમાએ પતિના કાનમાં આશાનું અમૃત રેડ્યું, 'મને લાગે છે કે ફરીથી...' દૂધનો દાઝેલો છાશ પણ ફૂંકીને પીવે! આ વખતે અશોક પ્રેગ્નન્સીની બાબતમાં એક પણ તક લેવા માટે તૈયાર ન હતો. ભૂતકાળ હજી તાજો હતો. એ પત્નીને લઈને ફરી એક વાર ભાવનગર પહોંચી ગયો. એ જ ડોક્ટર પાસે જેણે પહેલી વાર રમાની સારવાર કરેલી હતી. આને સાવ યોગાનુયોગ જ કહેવાય. ડોક્ટરે સોનોગ્રાફી કરી તો તેઓ પોતે પણ આઘાત પામ્યા. રમા ફરીથી એક્ટોપિક પ્રેગ્નન્સીનો શિકાર બની હતી! ડોક્ટરે અશોકને કહ્યું: 'હવે હું તમને શું સમજાવું? તમારી પત્નીએ પાછું એ જ પ્રક્રિયામાંથી પસાર થવું પડશે જે તમે પ્રથમ વાર અનુભવી ચૂક્યા છો. એ વખતે જમણી બાજુની ફેલોપિયન નળીમાં ગર્ભ અટક્યો હતો; આ વખતે ડાબી બાજુની નળીમાં ફસાયો છે. મારું માનો તો આ વખતે ડાબી નળી કાપીને બંધ જ...' 'ના, સાહેબ! મારે અવું નથી કરાવવું. નળી જેવી છે તેવી પણ એને કાપીને કાઢી નથી નાખવી. કદાચ ભવિષ્યમાં કામમાં આવશે.' ડોક્ટરે પતિ-પત્નીનો આગ્રહ મંજૂર રાખ્યો. પાછા એક વાર એનેસ્થેટિસ્ટને બોલાવ્યો. ઓપરેશન થિયેટર તૈયાર કરાવ્યું. લેપ્રોસ્કોપી દ્વારા ડાબી ફેલોપિયન ટ્યૂબને દબાવીને જેવી રીતે ગાય કે ભેંસના આંચળને દોહીને દૂધ બહાર કાઢવામાં આવે છે તે જ રીતે નળીમાં રહેલા ગર્ભને કાઢી લીધો. રજા આપતી વખતે અશોકે પૂછ્યું, 'ડોક્ટરસાહેબ, આ એક્ટોપિક પ્રેગ્નન્સી થવાની શક્યતા કેટલી હોય છે?' 'બહુ જ ઓછી.' 'તો પછી મારી વાઇફને બબ્બે વાર એવું શાથી થયું?' 'મને લાગે છે કે રમાબહેનની બંને નળીઓમાં ઇન્ફેક્શનની અસર હોવી જોઈએ. કોઈ પણ કારણથી એમની નળીનો અંદરનો રસ્તો ગર્ભના પસાર થવા માટે સાંકડો થઈ ગયો હશે. માટે જ ગર્ભ વચમાં અટકી જાય છે. આ વાતને વૈજ્ઞાનિક રીતે બે-ચાર કારણોથી સમજાવી શકાય તેમ છે, પણ એનું આખરી પરિણામ એક જ રહેશે.' 'શું?', 'એક્ટોપિક પ્રેગ્નન્સી' 'મતલબ કે રમાને ભવિષ્યમાં જેટલી વાર ગર્ભ રહેશે એ બધી જ વાર નળીમાં જ...?', 'હા,' ડોક્ટરે નિરાશાજનક ઉત્તર આપ્યો. પછી આ ઉત્તરમાં વધારે કાળાશ ઉમેરી દીધી, 'ભવિષ્યમાં કદાચ ક્યારેય પ્રેગ્નન્સી ન રહે તેવું પણ બને, કારણ કે બંને નળીઓ આ પ્રોસિજરના કારણે પહેલાં કરતાં વધારે ખરાબ બની ગઈ હોઈ શકે છે.' 'ઓહ!  તો પછી તમારી શું સલાહ છે?' 'મારી સલાહ જો તમારે માનવી હોય તો એક જ છે; ત્રીજી વાર તમારી પત્નીને પ્રેગ્નન્સી ન રહે તે વાતનું ધ્યાન રાખજો. બાળક વગર ન રહી શકાય તો ક્યાંકથી દત્તક લઈ લેજો, પણ તમારી પત્નીના પ્રાણ નીકળી જાય તેવું જોખમ ના ખેડશો. મારી સલાહ તમને કડવી લાગશે, પણ એ જ સાચી સલાહ છે.' આવું કહેતી વખતે ડોક્ટરે એવું પણ કહ્યું કે ભવિષ્યમાં આઇ.વી.એફ. પદ્ધતિ દ્વારા રમાબહેન ગર્ભ ધારણ કરી શકે છે, પણ અશોકભાઈ ગ્રામીણ વિસ્તારની શાળામાં શિક્ષક તરીકે નોકરી કરતા હોવાથી દોઢ-પોણા બે લાખ રૂપિયા એક જ મહિનામાં ખર્ચવા એ એમની પહોંચની બહારની વાત હતી. સમય પસાર થતો ગયો. ત્રણ વર્ષ નીકળી ગયાં. અશોકભાઈ મને ક્યારેય રૂબરૂમાં મળ્યા નથી; પણ તેઓ મારી કોલમ 'ડો.ની ડાયરી'ના નિયમિત વાચક રહ્યા છે. સતત મારા લેખો વાંચ્યા પછી તેમણે ફોન પર કબૂલ કર્યું, 'સર, આવી હતાશાજનક પરિસ્થિતિ વચ્ચે પણ જો હું પરમ શક્તિ પર વિશ્વાસ રાખીને ટકી શક્યો હોઉં તો એનું એકમાત્ર કારણ તમારા હકારાત્મક વિચારો છે. જીવનમાં ગમે તેટલાં દુ:ખો આવે, પણ માનવીએ તેનો હસતા મુખે સ્વીકાર કરવો જોઈએ એ વાત હું તમારી પાસેથી શીખ્યો.' દુ:ખોની ધારાવાહિક શ્રેણી હજી ખતમ થઈ ન હતી. ઈ.સ. 2011માં રમાબહેનને ત્રીજી વાર ગર્ભ રહ્યો. કોઈ પણ સારવાર વગર રહી ગયો. આ વખતે એક્ટોપિકને બદલે નોર્મલ પ્રેગ્નન્સી જ હતી, પણ સાતમો મહિનો ચાલતો હતો ત્યારે પ્રિમેચ્યોર ડિલિવરી થઈ ગઈ. આઠસો ગ્રામ વજનની બાળકી જન્મી જે સંપૂર્ણ નિઓનેટલ સારવાર આપવા છતાં પણ જીવી ન શકી. હવે બધા સ્વજનોએ હિંમત અને ધીરજ ગુમાવી દીધી હતી. કોઈ બાળક દત્તક લેવાની સલાહ આપતું હતું, તો કોઈ આઇ.વી.એફ. ટ્રીટમેન્ટની સલાહ આપતું હતું, પણ અશોકભાઈ ઈશ્વર પરની શ્રદ્ધાના તરાપા પર બેસીને જિંદગીનો સાગર પાર કરવા મથી રહ્યા હતા.   છેવટે સમંદર હાર્યો અને તરાપો જીતી ગયો. 2014માં ચોથી વાર રમાબહેન પ્રેગ્નન્ટ બન્યાં. નો એક્ટોપિક પ્રેગ્નન્સી, નો પ્રિમેચ્યોર ડિલિવરી. હમણાં ગયા સપ્ટેમ્બરમાં જ રમાબહેને પૂરા મહિને પૂર્ણિમાના ચાંદ જેવી દીકરીને જન્મ આપ્યો. એ પણ નોર્મલ ડિલિવરી દ્વારા. દીકરી જીવી ગઈ છે એ વાતની શ્રદ્ધા બેસી ગયા પછી અશોકભાઈએ મારો ફોનનંબર લગાડ્યો: 'સાહેબ, હું ભાવનગર જિલ્લાના એક નાનકડા ગામમાંથી બોલું છું. ખાસ તમારો આભાર માનવા જ ફોન...' ફોન મૂક્યા પછી હું વિચારતો રહ્યો. આપણા દ્વારા લખાયેલા શબ્દોની અસર ક્યાં ક્યાં પહોંચતી હશે એ વાતનો અંદાજ લેખકોને લખતી વેળાએ ક્યારેય હોય છે ખરો?! આ વાત નકારાત્મક લખાણને પણ એટલી જ લાગુ પડે છે. અશોકભાઈના ફોન પરથી મને લાગ્યું કે મારી જવાબદારી વધી ગઈ છે. મારી જાત પ્રત્યેની સભાનતા પણ વધી ગઈ અને ઈશ્વર ઉપરની શ્રદ્ધા પણ.   (શીર્ષક પંક્તિ: ઝવેરચંદ મેઘાણી)

__._,_.___

---

Posted by: Bhupendra Jesrani <jesranibd@yahoo.co.in>

---

Reply via web post

•

Reply to sender

•

Reply to group

•

Start a New Topic

•

Messages in this topic (1)

World&#39;s Best forwarded emails...

Spread a word to join amdavadis4ever-subscribe@yahoogroups.com

To translate the posted material into your native/regional language,
please visit http://translate.google.com/

Like us on facebook: amdavadi amdavadi

Visit Your Group

• New Members 61

• Privacy • Unsubscribe • Terms of Use

.

__,_._,___