[amdavadis4ever] પિતા : વા રસાનો વડલ ો અને વહા લનો વરસાદ

 

Please use http://translate.google.com/ to translate this article to Language of your choice. પિતા : વારસાનો વડલો અને વહાલનો વરસાદ રિલેશનનાં રિ-લેસન : રવિ ઇલા ભટ્ટ આધુનિક યુવાનોને સૌથી મોટો સવાલ એ જ હોય છે કે, મારા પપ્પા મને સમજતા જ નથી અથવા તો એમ કહે કે મને મારા પપ્પા સમજાતા જ નથી. તાજેતરમાં જ રજૂ થયેલું ગુજરાતી મૂવી 'છેલ્લો દિવસ'માં એક પાત્ર વારંવાર કહ્યા કરે છે કે મારા બાપા મને સમજતા જ નથી. સવાલ એટલો જ થાય કે પિતા પોતાનાં સંતાનને સમજે કે સંતાને પોતાના પિતાને સમજવાના હોય ! પિતા એક એવું પાત્ર છે જેના વિશે લાગણીસભર વાતો માત્ર દીકરીઓ જ કરતી હોય છે. દીકરો પોતાના પિતા વિશે કઠોર હોય છે અને પિતા પણ તેવા જ હોય છે, છતાં પિતાનાં હૃદયમાં નાળિયેરની અંદર રહેલી મલાઈ જેવું કોમળ હૃદય હોય છે. પિતાની વાત કરીએ તો એક જૂની અંગ્રેજી કહેવત છે Mother is a fact and father is belief. મા એ આ વિશ્વનું સનાતન સત્ય છે અને પિતા એ વિશ્વાસ છે. મા વગર પિતાનાં અસ્તિત્વની કોઈને ખબર નથી હોતી. પિતા પર વિશ્વાસ મૂકવાનું આપણને માતા જ કહે છે અને શીખવે છે. પિતાનો સ્વીકાર પણ આપણે માતાના કહ્યે જ કરીએ છીએ. બાળકને માતા જ જણાવે છે કે તેની સાથે રહેતો પુરુષ તે તેનો પિતા છે. આ રીતે બાળક પિતામાં વિશ્વાસ કરતાં શીખે છે. આપણે ત્યાં આ વાત સમાજના કહેવાતા મોભીઓનું નાકનું ટેરવું ચડાવી જાય તેવી છે પણ વાત સાચી છે. કોઈ સ્ત્રી મક્કમતાથી એમ કહે કે તેનો પતિ તેનાં સંતાનનો પિતા નથી તો સમાજમાં ઊહાપોહ થઈ જાય. આપણા પુરુષપ્રધાન સમાજમાં આ માન્યતા દૃઢ થઈ ગઈ છે પણ કોઈ સ્ત્રી લગ્નેતર સંબંધ ધરાવતી હોય તો પોતાનાં સંતાનને મક્કમતાથી ન કહી શકે કે તેનો પિતા કોણ છે. ભારતીય સમાજમાં આ બદી નથી પણ વિશ્વમાં ઘણા દેશોમાં આ સ્થિતિ છે. ૧૯મી સદીમાં સ્વિડિશ નાટયકાર ઓગસ્ટ સ્ટ્રિન્ડબર્ગે 'ધ ફાધર' નામનું એક નાટક લખ્યું હતું. આ નાટકે પિતાનું જ નામ, પિતાની જ અટક અને પિતાના જ વરસા ધરાવતા પુરુષપ્રધાન સમાજને હચમચાવી નાખ્યો હતો. એક સ્ત્રીએ આ સમાજમાં માથું ઊંચકીને તેનો વિરોધ કર્યો હતો. આ નાટક બાદ બોલિવૂડમાં પણ ગુલઝારે હિંમત કરીને 'મોસમ' જેવી ફિલ્મ બનાવી હતી. તેમાં એક વ્યક્તિ પોતાની પ્રેમિકાની પુત્રીને પોતાની સાથે લાવીને રાખે છે, કારણ કે તેની પ્રેમિકા સેક્સવર્કર બની ગઈ હોય છે. વાત એટલી જ છે કે પુરુષ ખરેખર જેવો દેખાય છે તેવો કઠોર અને જડ છે ? લોકો આ વાતમાં હકારમાં જ જવાબ આપશે પણ ખરેખર આપણા વારસાનો આ વડલો વરસાદ જેવો છે. તેને રીઝવી લો ને તો તરબતર કરી નાખે અને જો રૂઠે તો દુષ્કાળ અને અનાવૃષ્ટિ પણ લાવી દે. તેને કારણે જ પોપ જ્હોનપોલ(૨૩મા) કહે છે કે, It is easier for a father to have children than for children to have a real father. પિતા માટે બાળકો હોવાં તે સામાન્ય બાબત છે. કુદરતે તેની પ્રજોત્પત્તિની શક્તિ આપી છે, તે ગમે તેની સાથે શારીરિક સંબંધ બાંધીને પોતાનું સંતાન જન્માવી શકે છે પણ સંતાનો પાસે એવી કોઈ તાકાત નથી કે તે પોતાના સાચા પિતાનું સર્જન કરી શકે. આ વ્યક્તિને ભૌતિક રીતે તો માત્ર પોતાનાં સંતાન સાથે ડીએનએ અને ક્રોમોઝમનો જ સંબંધ હોય છે. તાત્ત્વિક રીતે જોઈએ તો આ એક એવું પાત્ર છે જે સમાજમાં ઉપર રહીને તેનું સંચાલન કરવા મથે છે. આપણા સમાજમાં કુળ પિતાનું, ગોત્ર પિતાનું, સંસ્કારો પિતાના પણ આ બધુ સિંચન કરે છે માતા. યશોદા હોય કે જીજાબાઈ કે કોઈ પણ મહાપુરુષની માતા હોય, આજે પણ સમાજ તેને જ યાદ કરે છે, તેમના પિતા કોણ હતા એટલું જાણે છે પણ તેનું યોગદાન શું તેની કોઈ ચર્ચા નથી કરતું. આપણે ત્યાં પિતાનું નામ લખવું ફરજિયાત છે. પિતાનું નામ ન ધરાવતું બાળક અનૌરસ ગણાતંુ હતું અને ગણાય છે. સંજલ લીલા ભણસાલી પોતાની માતાનું નામ લખે તે ચાલે અને તેને પગલે ઘણાં લોકો પોતાની માતાનું નામ લખે છે. સમાજ તે સ્વીકારતો થયો છે છતાં તેના પિતા વિશે સહજ પૃચ્છા તો કરાય જ છે. માત્ર જાણ ખાતર પણ પિતા વિશે લોકો માહિતી મેળવતાં હોય છે. આપણે ત્યાં પિતા માત્ર અર્થોપાર્જનનું સાધન અને સમાજના મોભી તરીકે જ રજૂ થયો છે. તેણે ઘરમાં કે બાળઉછેરમાં કેટલું યોગદાન આપ્યું તેના કોઈ નિયમો ય નથી અને તેના કોઈ માપદંડ પણ નથી. કોઈ પિતા બાળક માટે ઉજાગરા કરે કે પછી પોતાના નવજાતને હાલરડાં ગાઈને સુવડાવે તેવા પિતા કેટલા હશે. આંગળીના વેઢે ગણાય તેવા હશે. આપણો સમાજ પિતાનાં અસ્તિત્વને સ્વીકારે છે પણ અપનાવતો નથી. માત્ર સમાજના રંગમંચના નાયક તરીકે તેની એન્ટ્રી અને એક્ઝિટ કરાવે રાખે છે. પિતા કઠોર હોય તે સ્વીકારાયેલી વાતો છે. પિતાનો સ્વભાવ ઋજુ હોય, પ્રેમાળ પિતા હોઈ શકે છે પણ એ વાત સમાજને ખટકે છે. પિતા માત્ર દીકરી પ્રત્યે જ પ્રેમાળ હોઈ શકે દીકરા માટે નહીં તેવું સ્વીકારી લેવામાં આવ્યું છે, જો કોઈ વ્યક્તિ સફળ થઈ જાય તો તેમાં તેની માતાનું યોગદાન જ ગણાય છે. પિતાના મૂક સાથ અને બલિદાનને કોઈ યાદ જ નથી કરતું. મિત્રો વાત એટલી જ છે કે, પિતા એક એવું પાત્ર છે જેને સાહજિક અપનાવી લેવામાં આવે તો તે ઉત્સવ જેવો હોય છે. વડલો હોય ને તો તેની વડવાઈ અને પાન ગણવાં ન જવાય, તમારે માત્ર તેના છાંયાની અને વડવાઈના હિંચકાની જ મજા માણવાની હોય. તમે તેનાં મૂળ શોધવા જાવ એમાં જ દુઃખી થવાય છે. બાપ વરસાદ જેવો હોય છે, તે આવે ત્યારે ભિંજાઈ જવાનું, બાકી કૃત્રિમ વરસાદ લાવવામાં ક્યારેય સફળ નથી થવાતું.

__._,_.___

---

Posted by: Bhupendra Jesrani <jesranibd@yahoo.co.in>

---

Reply via web post

•

Reply to sender

•

Reply to group

•

Start a New Topic

•

Messages in this topic (1)

World&#39;s Best forwarded emails...

Spread a word to join amdavadis4ever-subscribe@yahoogroups.com

To translate the posted material into your native/regional language,
please visit http://translate.google.com/

Like us on facebook: amdavadi amdavadi

Visit Your Group

• New Members 68

• Privacy • Unsubscribe • Terms of Use

.

__,_._,___