[amdavadis4ever] દાનવીરની દાદાગ ીરી Vinay Dave

 

Please use http://translate.google.com/ to translate this article to Language of your choice. દાનવીરની દાદાગીરી Vinay Dave આપણે ત્યાં એવું કહેવાય છે કે, 'જમણા હાથથી દાન કરો અને ડાબા હાથનેય ખબર ના પડે' એવી રીતે દાન કરવું જોઈએ. (જે લોકો 'ડાબેરી' હોય એમણે આ આખી પ્રોસેસમાં 'જમણા'ની જગ્યાએ 'ડાબુ' અને 'ડાબા'ની જગ્યાએ 'જમણું' એમ સમજવું.) ટૂંકમાં દાન કરો તો 'ચૂપકે-ચૂપકે' કરો, પણ ઘણા લોકોને 'ગુપ્ત દાન' કરવામાં જરા પણ મજા નથી આવતી. પ્રસિદ્ધિ વગર, પોતાના નામના જય જયકાર વગર દાન કરવું એમને 'ગોઠતું' જ નથી. દાન કર્યા પછી લોકો એમની 'વાહવાહી' કરે તો જ એ દાન આપવા તૈયાર થતા હોય છે. મને હવે ફડક પેસી ગઈ'તી કે, 'જો નટુકાકાને ત્યાંથી ચોપડીઓ સત્વરે નહીં લઈ આવું તો ચોક્કસ હું ન્યાત બહાર મુકાઈ જઈશ' અમારી જ્ઞાતિના નટુકાકા પણ પ્રસિદ્ધિભૂખ્યા દાનવીર છે. જ્ઞાતિના મેળાવડામાં એ નટુકાકાને 'શ્રેષ્ઠ દાનવીર' તરીકે ઓળખવામાં આવે એ શરતે જ એ ન્યાતનાં કામો માટે દાન આપતા હોય છે. એક વાર આવા જ ન્યાતના મેળાવડામાં નટુકાકા સાથે મારો ભેટો થઈ ગયો. અચાનક એમની નજર મારા પર પડી. એમણે મને બૂમ પાડી, 'એ બાબલા, અહીં આવ.' મને આ ઉંમરે કોઈ 'બાબલો' કહે એ ગમે તો નહીં, પણ નટુકાકાની આમાન્યા જાળવી હું એમની પાસે ગયો અને નમ્રતાથી પૂછ્યું, 'બોલો શું કામ હતું?' એમણે મને પૂછ્યું, 'અલ્યા,તું કંઈક લખવાનું કામ કરે છેને?' મેં સંયમ જાળવી, 'હા પાડી.' એટલે તરત નટુકાકાએ કહ્યું, 'તો મારે ત્યાં ઘણી બધી ચોપડીઓ પડી છે. તું એ લઈ જજે.' મારી 'હા' કે 'ના' સાંભળ્યા વગર નટુકાકા ન્યાતના મેળાવડામાં 'એક્ઝિટ' કરી જતા રહ્યા. આ વાતને અઠવાડિયું થયું હશે, ત્યાં અચાનક મારા પર નટુકાકાનો ફોન આવ્યો અને એમણે મને ધમકાવતાં પૂછ્યું, 'અલ્યા, મેં તને મારા ઘરેથી ચોપડીઓ લઈ જવાનું કહ્યું'તું, તો હજુ સુધી લઈ કેમ નથી ગયો? ચાલ હવે કાલે અગિયાર વાગ્યે આવી ચોપડીઓ લઈ જજે.' મારો જવાબ સાંભળ્યા વગર નટુકાકાએ ફોન કાપી નાખ્યો. ત્યાં અમારી જ્ઞાતિના પ્રમુખનો ફોન મારા પર આવ્યો એમણે મને કડક અવાજે ખખડાવતાં કહ્યું, 'અલ્યા ભઈ, આપણા નટુકાકાનું કામ તેં હજી સુધી પતાવ્યું કેમ નથી? ગમે તેમ કરીને નટુકાકાનું કામ પતાવી આવજે, નહીંતર બહુ મુશ્કેલી થઈ જશે' અને પ્રમુખે પણ મારી વાત સાંભળ્યા વગર ફોન કાપી નાખ્યો. મને હવે ફડક પેસી ગઈ'તી કે, 'જો નટુકાકાને ત્યાંથી ચોપડીઓ સત્વરે નહીં લઈ આવું તો ચોક્કસ હું ન્યાત બહાર મુકાઈ જઈશ' અને એટલે જ બીજે દિવસે અગિયારની બદલે દસ વાગ્યે નુટકાકાના ઘરે મારું 'ઠાઠિયું' સ્કૂટર લઈને ચોપડીઓ લેવા ધસી ગયો. મને જોઈ નટુકાકા તાડૂક્યા, 'અલ્યા તને અગિયાર વાગ્યે આવવાનું કહ્યું'તુંને. તું દસ વાગ્યે કેમ આવી ગયો?' નટુકાકાનો મૂડ જોઈ મેં કહ્યું, 'સારું, તો હું પછી આવીશ.' આ સાંભળી નટુકાકા શાંત પડ્યા ને બોલ્યા, 'સારું, સારું હવે તું આવી જ ગયો છો, તો ચોપડીઓ લઈને જા, ચાલ.' આટલું કહી નટુકાકા મને એમના ઘરના પાછળના ભાગમાં લઈ ગયા અને આંગળી ચીંધીને કહ્યું, 'આ બધી ચોપડીઓ તારે લઈ જવાની છે.' મેં ત્યાં જોયું તો હું, 'સડક' થઈ ગયો. ત્યાં તો ચોપડીનો મોટો ઢગલો પડ્યો હતો. જેના પર ધૂળ અને બાવા, જાળાં લાગેલાં હતાં. મેં ફાટેલા અવાજે પૂછ્યું, 'મારે આ લઈ જવાનું છે?' નટુકાકાએ સ્વસ્થતાથી કહ્યું, 'હા, છેલ્લાં પચીસ-ત્રીસ વર્ષથી આ ચોપડીઓ મારા ઘરમાં પડી'તી. છેલ્લાં બે વર્ષથી અહીં બહાર કઢાવીની રાખી'તી, પણ કોઈ લઈ જ નહોતું જતું. હવે તું આવ્યો છે તો લઈ જા.' મેં કહ્યું, 'કાકા, આ બધું મારા કામમાં નહીં આવે. તમે કોઈ પસ્તીવાળાને વેચી મારો.' આ સાંભળી નટુકાકા ગિન્નાયા અને બોલ્યા, 'પસ્તીવાળાને વેચવી હોત તો ક્યારની વેચી ના મારી હોત? મારે તો આ ચોપડીઓ એવી વ્યક્તિને આપવી'તી, જેને કામમાં આવે.' મેં કહ્યું, 'પણ મને આ કામમાં નહીં આવે.' હવે નટિયો મારા પર બગડ્યો ને મને ધમકાવવા માંડ્યો. 'અલ્યા, તો પહેલેથી ના પાડવી જોઈએ. ખોટેખોટી હાએ હા, કેમ કરતો'તો? હું હવે તારાં આ નાટકો ચલાવી નહીં લઉં. તારે આ ચોપડીઓ લઈ જ જવી પડશે.' નટિયાની રાડારાડ સાંભળી આજુ-બાજુવાળા ભેગા થઈ ગયા. એમાંના એકે મને કહ્યું, 'પસ્તીવાળો થઈને ઘરાક સાથે ઝઘડા કરે છે. આ એરિયામાં ધંધો બંધ કરાવી દઈશું.' મેં કહ્યું, 'અરે ભઈ, હું ફેરી કરી પસ્તીનો ધંધો કરનારો નથી' પણ કોઈએ મારી વાત સાંભળી જ નહીં. નટુકાકાએ એમના નોકરને મોકલી એક રિક્ષા બોલાવી લીધી અને એ રિક્ષામાં ચોપડીઓ કોથળામાં ભરી ચડાવી દીધી. રિક્ષાવાળાને મારું એડ્રેસ આપી દીધું. નટુકાકા પણ મારી સાથે વાત કર્યા વગર ઘરમાં જતા રહ્યા. હું નિરાશ થઈ, સ્કૂટર લઈ ઘરે આવવા નીકળ્યો. ત્યાં ગલીના નાકે જ પેલો મારી ચોપડીઓ લઈ જનારો રિક્ષાવાળો મારી રાહ જોતો ઊભો હતો. એણે મને કહ્યું, 'શું કરવું છે, સાહેબ? આ બધી રદ્દીનો માલ તમારા ઘરે પહોંચાડું કે બીજો કોઈ તોડ કરવો છે?' મેં કહ્યું, 'બીજો શું તોડ કરીશ?' રિક્ષાવાળાએ કહ્યું, 'નટુકાકા પસ્તીવાળા સાથે બહુ ઝઘડે છે એટલે એમના ઘરે કોઈ પસ્તી લેવા આવતું નથી, પણ તમે કહો તો હું આ બધું પસ્તીવાળાને વેચી આવીશ, બોલો છે મંજૂર?' મેં કહ્યું, 'હા, વેચી જ દે બધું, પણ એના જે પૈસા આવે એના અડધા-અડધા કરવાના.' રિક્ષાવાળાએ કહ્યું, 'ના, બધા પૈસા હું જ રાખીશ. મંજૂર હોય તો બોલો, નહીંતર હું બધું નટુકાકાને કહી દઈશ.' મને લાગ્યું કે હવે રકઝક કરવામાં માલ નથી. એટલે રિક્ષાવાળાની શરત મેં માન્ય રાખી. રિક્ષાવાળો કબાડી માર્કેટ તરફ ગયો અને હું 'દાનવીરની દાદાગીરી'માંથી છૂટવાનો આનંદ માણવા તડબૂચ ખાવા ઘસી ગયો.

__._,_.___

---

Posted by: Bhupendra Jesrani <jesranibd@yahoo.co.in>

---

Reply via web post

•

Reply to sender

•

Reply to group

•

Start a New Topic

•

Messages in this topic (1)

World&#39;s Best forwarded emails...

Spread a word to join amdavadis4ever-subscribe@yahoogroups.com

To translate the posted material into your native/regional language,
please visit http://translate.google.com/

Like us on facebook: amdavadi amdavadi

Visit Your Group

• New Members 72

• Privacy • Unsubscribe • Terms of Use

.

__,_._,___