[amdavadis4ever] સંબંધના હ સ્તાક્ષરો હોય છે અવળ ા, ઉકેલવા માટે થોડા હોય છે અઘ રા Dr. Sharad Thakar

 

Please use http://translate.google.com/ to translate this article to Language of your choice. સંબંધના હસ્તાક્ષરો હોય છે અવળા, ઉકેલવા માટે થોડા હોય છે અઘરા  Dr. Sharad Thakar   ડો. એસ.એસ. પટેલ એટલે નખશિખ સર્જન. પૂરેપૂરી સંપૂર્ણતાના આગ્રહી. ડિસ્ટ્રિક્ટ જનરલ હોસ્પિટલમાં સિવિલ સર્જનના હોદ્દા પર એમની નિમણૂક થઈ હતી, પણ ત્રણ-ચાર દિવસમાં જ હોસ્પિટલનાં તમામ ડોક્ટરો, નર્સ બહેનો અને વોર્ડ બોય્ઝ તેમજ આયા બહેનોમાં આ સમાચાર આગની જેમ પ્રસરી ગયા હતા, 'નવા સાહેબ ભારે ચીકણા છે. નાની-નાની વાતમાં પણ ગફલત ચલાવી લેતા નથી.' એમની ઓ.પી.ડી.ની બહાર ઊભા રહેતા ચંદુએ આ વાતને સમર્થન આપતાં પોતાનો જાતઅનુભવ જાહેર કર્યો, 'મેં પહેલા દિવસે સરને પાણી આપ્યું ત્યારે ટ્રે ડાબા હાથમાં પકડી હતી, બીજા દિવસે જમણા હાથમાં. તો પટેલસાહેબે મને ખખડાવી નાખ્યો.' આપણા દેશમાં બધાં બારણાં, દરવાજાઓ ઉઘાડ-બંધ કરવાની રીત જમોડી માણસને ધ્યાનમાં રાખીને જ બનાવવામાં આવી છે, ડાબેરીઓ માટે નહીં 'કેમ?' 'એમનું કહેવું એવું છે કે દરેક માણસનો જે હાથ જે કામ કરવા માટે ટેવાયેલો હોય છે તે હાથ તે કામ માટે વધુ મજબૂત બની જાય છે. જો હું ડાબા હાથથી ટ્રે પકડીશ તો પાણી છલકાઈ જવાનો ભય રહેશે. હવે મને તો એમાં કંઈ ખબર ન પડી, પણ મોટા સાહેબ કહે એટલે સાંભળી લેવું પડે.' ત્યારે ઓપરેશન થિયેટરમાં ફરજ બજાવતો નંદુ બોલી ઊઠ્યો, 'તું તો નસીબદાર છે ચંદુ, મને તો સાહેબે સાવ વિના કારણે ઝપટમાં લઈ લીધો.' 'કેમ? શું થયું?' 'સાહેબ ઓપરેશન થિયેટરમાં જઈ રહ્યા હતા, મેં ડાબા હાથથી ડોર ખોલ્યું તો મને કહેવા લાગ્યા કે 'આ જમણો હાથ શું પૂજા કરવા માટે રાખ્યો છે?' મેં કહ્યું, 'સર, શું ફરક પડે છે?' તો એમણે એક લાંબું લેક્ચર આપી દીધું. આપણા દેશમાં બધાં બારણાં, દરવાજાઓ, બારીઓ વગેરે ઉઘાડ-બંધ કરવાની રીત જમોડી માણસને ધ્યાનમાં રાખીને જ બનાવવામાં આવી છે, ડાબેરીઓ માટે નહીં. માટે જો તમે જમણા હાથનો ઉપયોગ કરશો તો સરળતા રહેશે. ડાબો હાથ વાપરવા જશો તો અગવડ પડશે. મારે એમને કેવી રીતે સમજાવવું કે હું એકલો હોઉં છું ત્યારે તો પગની લાત મારીને જ બારણાં ખોલતો હોઉં છું.' ત્યાંથી પસાર થતાં મેડિકલ ઓફિસર ડો. વઘાસિયા આ સાંભળીને ઊભા રહી ગયા, 'ચંદુ! નંદુ! તમને ખબર છે? ગઈ કાલે એમણે શું કર્યું?' 'તમને પણ ખખડાવ્યા, સાહેબે?' 'ના.' ડો. વઘાસિયા હસી પડ્યા, 'મારો વારો આવવાને હજુ વાર છે, પણ કાલે સવારે જ્યારે હું હોસ્પિટલમાં આવીને મારું સ્કૂટર પાર્ક કરવા જતો હતો ત્યારે મોટા સાહેબને મેં એક વિચિત્ર કામ કરતા જોયા. સાહેબ ત્યાં પડેલી દર્દીઓની સાઇકલોનાં પૈડાંમાંથી હવા કાઢી રહ્યા હતા!' 'કેમ? દર્દીઓએ એમનું શું બગાડ્યું હતું?' 'મેં પણ સાહેબને આ જ સવાલ પૂછ્યો હતો. એમણે કહ્યું કે એ જગ્યા સાઇકલ મૂકવા માટેની નથી. દર્દીઓનાં વાહનો પાર્ક કરવા માટે અલગ જગ્યા ફાળવેલી જ છે, પણ એ લોકો નિયમનું પાલન કરતા નથી. એમને સબક શિખવાડવા માટે આવું જ કરવું પડે.' ડો. વઘાસિયાની વાત સાંભળીને બંને પટાવાળાઓ પણ હસી પડ્યા. સર્જન સાહેબની વાત સાવ કાઢી નાખવા જેવી ન હતી, પણ આવડી મોટી ડિસ્ટ્રિક્ટ હોસ્પિટલનો સિવિલ સર્જન નીચે બેસીને જાહેરમાં ગરીબોની સાઇકલોની હવા કાઢતો હોય એ દૃશ્ય દિમાગમાં બેસે એવું તો ન જ ગણાય.હું ત્યારે 'ઇન્ટર્નશિપ' કરતો હતો. ડો. પટેલના ચીકણા સ્વભાવનો મને પણ અનુભવ મળ્યો હતો. એક વાર એમણે ઓફિસના બારણાં પરનું પાટિયું ઉતરાવી લીધું, 'આ કોણે બનાવડાવ્યું છે?' જવાબ મળ્યો, 'આ તો ઘણાં બધાં વર્ષોથી ચાલ્યું આવે છે. ડોક્ટર ભલે બદલાતા રહે, પણ એનો હોદ્દો તો એનો એ જ રહે છે.' પાટિયામાં સી.એસ. એટલે કે સિવિલ સર્જન એવું લખેલું હતું. ડો. પટેલ તમતમી ઊઠ્યા, 'તમે કમ અક્કલ છો. તમારામાં એટલી પણ સમજ નથી કે સી.એસ.ના તો ઘણા બધા અર્થો નીકળી શકે, જેવા કે કંપની સેક્રેટરી, સિઝેરિયન સેક્શન, કમ્યુનિટી સર્વિસ વગેરે વગેરે. તમારે ફુલ ફોર્મ જ લખવું જોઈએ.' મારે કહેવું હતું, 'સર, ઉપર બીજા પાટિયામાં તમારું નામ અને ડિગ્રી લખેલાં છે. ડો. એસ.એસ. પટેલ, એમ.એસ. તો પછી તમે કંપની સેક્રેટરી કેવી રીતે હોઈ શકો?' પણ સિંહને કોણ કહે કે તારું મોં ગંધાય છે? બદલાવી નાખ્યું પાટિયું. પછી વારો આવ્યો ઓફિસનો. એમની ઓફિસમાં પણ બધું પર્ફેક્ટ ઓર્ડરમાં જ હોવું જોઈએ એવો એમનો ઝનૂની આગ્રહ. બારીના પડદા સંપૂર્ણપણે ખેંચાયેલા હોવા જોઈએ. ટેલિફોનનું ડબલું ડાબા હાથ તરફ અને પેન સ્ટેન્ડ જમણા હાથે જ આવેલું હોવું જોઈએ. એ પણ વળી આસાનીથી હાથ લંબાવીને લઈ શકાય એટલા અંતરે જ. હદ તો ત્યારે થઈ જ્યારે દર્દીના કેસપેપરમાં પણ સાહેબ ફુલ ફોર્મનો જ આગ્રહ રાખે. એક દિવસ મને પૂછવા લાગ્યા, 'તેં આ પી અને બી.પી. લખ્યું છે એ શું છે?' મને નવાઈ લાગી. આ બંને ટૂંકાક્ષરી શબ્દો આંતરરાષ્ટ્રીય સ્તરે સ્વીકૃત થયેલા છે. મેં જવાબ આપ્યો, 'પી એટલે પલ્સ. અને બી.પી. એટલે બ્લડપ્રેશર.' 'એવું કોણે કહ્યું? પી એટલે પ્રભુ પણ હોઈ શકે, પટેલ પણ હોઈ શકે, પથ્થર પણ.' 'હા સર, પણ એક મિનિટમાં એંસી તો માત્ર પલ્સ જ હોય, પટેલ ન હોય!' 'ઠીક છે. ઠીક છે. તું મારી સામે જીભ ન ચલાવ. હું કહું તેમ કર. આજથી લાંબું ફુલ ફોર્મ જ લખવાનું રાખ.' ત્યાં ફોનની ઘંટડી વાગી. એમણે ઇશારો કરીને મને રિસીવર ઉઠાવવાનું કહ્યું. મેં ફોન રિસીવ કર્યો. સામેથી કોઈક પૂછી રહ્યું હતું, 'સિવિલ સર્જન સાહેબ હાજર છે?' 'હા, ડિસ્ટ્રિક્ટ જનરલ હોસ્પિટલના સિવિલ સર્જન ડો. સુરેશભાઈ સવજીભાઈ પટેલ ઓફિસમાં હાજર છે, તમે કોણ?' ફોન પરની વાતચીત પતી ગયા બાદ ડો. પટેલ સાહેબે મને પૂછ્યું, 'તારાથી ડો. એસ.એસ. પટેલ નથી બોલાતું?' 'મારાથી તો બોલાય છેને સર, પણ સામેવાળાને કદાચ સમજાય નહીં તો? ડો. એસ.એસ. પટેલ એટલે તો ગમે તે હોઈ શકે છે, સુખદેવ, શામજી, સતીશ, શાંતિલાલ.' 'બસ! બસ! તું ચાંપલો થતો જાય છે, પણ મને ફુલ ફોર્મ ગમે છે. આઇ એમ એ પર્ફેક્શનિસ્ટ. તું મને બરાબર સમજી શકે છે. તારી ગ્રહણશક્તિ સારી છે. ક્યારેક મારા મનમાં પ્રશ્ન ઊઠતો કે ડો. પટેલસાહેબ જો કામના સ્થળે આટલા કડક, ચીવટવાળા અને પૂર્ણતાના આગ્રહી છે, તો એમના અંગત જીવનમાં એ કેવા હશે?  એમના ઘરની સ્થિતિ કેવી હશે? મારી ઉત્સુકતાનો પડઘો પાડતો હોય એવો ઘાટ ઈશ્વરે ઘડી આપ્યો. થોડા જ દિવસોમાં મારે સાહેબના નિવાસસ્થાને જવાનો પ્રસંગ ઊભો થયો. સરકારી બંગલો હતો. આગળના બગીચામાં બે કિશોરો ક્રિકેટ રમી રહ્યા હતા. ફૂલછોડનો કચ્ચરઘાણ વળી રહ્યો હતો. બારીના કાચ ફૂટેલા હતા. હું મારી જાતને બચાવતો અંદર પ્રવેશ્યો. ત્યાં તો જાણે રમખાણ જામ્યું હતું! ડ્રોઇંગ રૂમમાં સોફાઓ પર કપડાંનો ડુંગર ખડકાયેલો હતો. જ્યાં જુઓ ત્યાં બધું અસ્તવ્યસ્ત હતું. સાહેબ ફિલોસોફર બનીને મૌન ધારણ કરીને બેઠેલા હતા. એમનાં પત્ની એમને રાડો અને ત્રાડો પાડીને ધમકાવી રહ્યાં હતાં. મને જોઈને સર ખાસિયાણા પડી ગયા અને એમની વિફરેલી ચંડિકા નાક ફુંગરાવીને અંદર ચાલ્યાં ગયાં.'તું સુખી થવા ઇચ્છે છે?' ડો. પટેલસાહેબ ધીમા અવાજમાં મને પૂછી રહ્યા, 'તો મારી સલાહ માનજે. ક્યારેય લગ્ન ના કરતો.' 'પણ સર, તમે તો..?' 'હા, મેં કર્યાં પણ એ મારી ભયંકર ભૂલ હતી. હું મેડિકલ કોલેજમાં ભણતો હતો. મા-બાપે છોકરી બતાવી. મેં એનું રૂપ જોઈને હા પાડી દીધી. પછી ખબર પડી કે આ તો સોક્રેટિસની ઝેન્થિપીને પણ શાંત કહેવડાવે તેવી.' 'સર, તમે એ વખતે ભાવિ પત્નીના ગુણ-અવગુણ વિષે તપાસ કરાવવાની કોશિશ ન કરી?' 'ન કરી. હું થાપ ખાઈ ગયો. અમારા જમાનામાં એવો રિવાજ પણ ન હતો કે લગ્ન પહેલાં ભાવિ પત્નીની સાથે હરી-ફરી શકીએ. ધેટ્સ ઇટ!' હું એ વિશાળ સરકારી બંગલાની ભીતરના વેરણછેરણ સંસારની હાલત જોઈને વિચારમાં પડી ગયો. 'જીવનમાં નાની નાની વાતમાં સંપૂર્ણતાનો આગ્રહ રાખનારા પટેલ સાહેબ એમના જીવનની સૌથી મોટી અને સૌથી મહત્ત્વની બાબતમાં આટલી ગંભીર ભૂલ કેવી રીતે કરી બેઠા હશે?!' આનું નામ જ માનવીની અપૂર્ણતા હોઈ શકે?!   (શીર્ષક પંક્તિ: પલાશ)

__._,_.___

---

Posted by: Bhupendra Jesrani <jesranibd@yahoo.co.in>

---

Reply via web post

•

Reply to sender

•

Reply to group

•

Start a New Topic

•

Messages in this topic (1)

World&#39;s Best forwarded emails...

Spread a word to join amdavadis4ever-subscribe@yahoogroups.com

To translate the posted material into your native/regional language,
please visit http://translate.google.com/

Like us on facebook: amdavadi amdavadi

Visit Your Group

• New Members 56

• Privacy • Unsubscribe • Terms of Use

.

__,_._,___