Friday, 14 October 2016

[amdavadis4ever] વરરાજાનો વેશ છોડી દે, વાસ નાનો દેશ છોડ ી દે સંયમ તણો ે આદેશ છે વી રા સુંવાળા કે શ છોડી દેDr. Sharad Thakar

 



Please use
http://translate.google.com/
to translate this article to Language of your choice.



વરરાજાનો વેશ છોડી દે, વાસનાનો દેશ છોડી દે સંયમ તણોે આદેશ છે વીરા સુંવાળા કેશ છોડી દે

Dr. Sharad Thakar

શણગાર શાહ એની પ્રેમિકા સુહાની સાથેનાં લગ્ન સંપન્ન કરીને સ્વગૃહે આવી પહોંચ્યો. સગાંવહાલાં, મિત્રો અને સ્વજનોનું લાવ-લશ્કર પણ સાથે હતું. હવે સમય થયો હતો નવોઢાના ગૃહપ્રવેશનો.થનગનતો વરરાજા હતો અને ઘૂંઘટમાં શરમાતી નવવધૂ હતી. બંને જણાં નવજીવનમાં પ્રવેશ કરવાના શુભાશય સાથે ઘરનાં બારણાં પાસે આવ્યાં, પણ ત્યાં તો વરરાજાનાં બહેન બારણું રોકીને ઊભાં હતાં.એક પ્રચલિત અને પ્રખ્યાત રિવાજ છે. ભાઇ પરણીને આવે ત્યારે બહેન બારણાંની વચ્ચે ઊભી રહે. પછી લાડભર્યા અવાજમાં કશીક માગણી રજૂ કરે. મોટે ભાગે માગણી સો, બસો કે પાંચસો રૂપિયાની હોય છે, જે ભાઇ તરત પૂરી કરે. પછી બહેન મારગમાંથી હટી જાય. પછી બીજી બધી વિધિ શરૂ થાય. મૂળ ઘટના પાછળ કોઇક સામાજિક કે ભાવનાત્મક હેતુ રહેલો હોવો જોઇએ, જે હવે ફક્ત પ્રતીકાત્મક બની રહ્યો છે.

શણગારને એક બહેન હતી. નાની નહીં પણ મોટી. નામ નિયંતા. શણગાર એમને અત્યંત માનપૂર્વક નિયંતાદીદી કહીને બોલાવતો હતો. પણ અત્યારે નિયંતાદીદી નાનાભાઈનો રસ્તો રોકીને ઊભાં હતાં. સાદી સાડીમાં, સાદગીભર્યાં પણ પવિત્રતાથી મઘમઘતાં નિયંતાદીદી પ્રવેશદ્વારની વચોવચ બે હાથ પહોળા કરીને બંને તરફની બારસાખને અડીને જાણે અભેદ્ય દીવાલ બનીને ખડા થઇ ગયાં હતાં.

શણગારે હસીને પૂછ્યું, દીદી, શું આપું તમને?'

'ભાઇ, શું આપીશ મને?'

'કહો તે.' શણગારને મન હજી બધી રમત હતી, રિવાજ હતો, બસો-પાંચસો- હજાર રૂપરડીની લેતી-દેતી માત્ર હતી. જોકે, એને એટલી તો ખબર હતી કે નિયંતાદીદીને રૂપિયાનો મોહ ક્યારેય હતો નહીં અને એટલે શણગાર જાણવા ઉત્સુક હતો કે દીદી આજે પોતાની પાસેથી શું માગવાનાં હશે!

શણગાર શાહ એક સુખી, સંસ્કારી, શ્રાવક પરિવારનો એકમાત્ર સુપુત્ર હતો. એક બહેન હતી. નિયંતાદીદી. શણગાર સહેજ ભીને વાન હતો, પણ એનું મોં નમણું અને ઘાટીલું હતું. તનથી અને મનથી દુરસ્ત હતો. પિતા અને માતા બંને ધર્મપ્રેમી. વારસો દીદીમાં વધુ પ્રમાણમાં ઊતર્યો હતો. પણ શણગારમાંય સંસ્કારો પાંગર્યા હતા. સવાર-સાંજના પ્રતિક્રમણ કરવા, દેરાસરમાં દર્શનાર્થે જવું, નવકાર મહામંત્રના જાપ કરવા, ચૌવિહાર પાળવો, સાધુ ભગવંતોનો આદર કરવો બધું એમના કુટુંબમાં વંશપરંપરાગત ચાલ્યું આવતું હતું. નિયંતાદીદીમાં સહેજ વિશેષ પ્રમાણમાં જોવા મળતું હતું.

નિયંતાદીદી સાવ નાની બાળા હતાં ત્યારે ચાતુર્માસમાં એક સાધ્વીજી ભગવંત પાસેથી પચ્ચકખાણ લઇને એમણે અઠ્ઠાઇ તપની આરાધના કરી હતી. બધાંએ એને સમજાવી હતી, 'અઠ્ઠાઇ તપ કરવાની જીદ છોડી દે. તારાથી આઠ દિવસ લગી ભૂખ્યા નહીં રહેવાય.'

નિયંતાએ સહેજ હસી દીધું હતું, 'ભૂખ્યા પેટથી નથી રહેવાતું, પણ મનથી રહેવાય છે. ગુરુ ભગવંતના આશીર્વાદ મારા માટે ઊર્જાનું કામ કરશે. હું અવશ્ય તપ કરી શકીશ.'

નિયંતાએ આઠે આઠ દિવસ ભૂખ્યા રહીને આરાધના પાર પાડી બતાવી. વળી, દિવસોમાં એણે શાળામાં જવાનું, હોમવર્ક કરવાનું અને મમ્મીને ઘરકામમાં મદદ કરાવવાનું પણ ચાલુ રાખ્યું. આખો દિવસ ઉકાળેલા પાણીથી ચલાવી લેવાનું. સૂર્યાસ્ત પછી તો પાણી વાપરવાનું પણ બંધ. આઠ દિવસમાં ખાસ્સું એવું વજન ઊતરી ગયું. પણ મોં તો ઝગારા મારે. અનાજમાંથી મળતી કેલરીઝ ભલે શૂન્ય થઇ ગઇ હતી, પણ તપસ્યાનું તેજ સો-સો સૂરજનો સરવાળો બનીને ચહેરા ઉપર ઝળહળી રહ્યું હતું.

પછી કેટલાંક ચોમાસાં વીત્યાં અને નિયંતાદીદીએ ઉપાશ્રયમાં જઇને સાધ્વીજી મહારાજ પાસે ભાવના વ્યક્ત કરી: 'મારે માસક્ષમણની તપસ્યા કરવી છે. મને આદેશ આપો.'

ફરીથી ઘરમાં અને સગાંવહાલાંઓમાં ચિંતાનું ત્સુનામી મોજું ફરી વળ્યું. એને વારવાનો કે ધર્મના માર્ગેથી પાછા વાળવાનો તો કોઇના મનમાં વિચાર સરખો પણ આવે નહીં, પરંતુ સૌએ એને આવી આકરી તપસ્યામાં રહેલું ભયસ્થાન બતાવવાની ફરજ તો અચૂક બજાવી લીધી.

ફરી પાછો નિયંતાનો જવાબ હતો, 'આઠ દિવસ હોય કે ત્રીસ દિવસ, ભૂખ્યાં મનથી રહેવાય છે, તનથી નહીં. જો તમે ભૂખને યાદ નહીં કરો, તો ભૂખ પણ તમને યાદ નહીં કરે. અને ગુરુ ભગવંત બેઠા છે ને મારી ચિંતા કરનારા?!'

આરાધના પણ સફળતાપૂર્વક પાર પડી ગઇ. નિયંતાદીદીની કીર્તિ આા શ્રીસંઘમાં પ્રસરી ગઇ. છાની-છપની ગુસપુસ પણ શરૂ થઇ ગઇ.

'જોજોને! છોકરી એક દિવસ સંસાર છોડીને સાધ્વી થઇ જશે.' કોઇ આવી ભવિષ્યવાણી ભાખી બેસતું હતું.

'હા, મને પણ તમારી વાત સાચી લાગે છે. જોતા નથી? ભરજુવાનીમાં પણ છોકરીમાં બાહ્ય ટાપટીપ કે મોજમજા પ્રત્યેનું કોઇ આકર્ષણ જોવા મળતું નથી. નીચી આંખે જવાનું, નીચી આંખે આવવાનું. નહીં કોઇની નિંદા-કૂથલી, નહીં કોઇ હલકી વાતો, નહીં સિનેમાનો શોખ, નહીં હોટેલોમાં જમવાનો ચટકો. મને તો અત્યારે એનામાં સાધ્વી દેખાય છે. સંસારી વસ્ત્રોમાં સમાયેલી અને એમાંથી મુક્ત થવા માટે ઝંખતી એક સાધ્વી…..' બીજો માણસ ટાપસી પુરાવતો.

નિયંતાદીદી આવાં હતાં, પણ એમનો નાનો ભાઇ શણગાર વ્યવહારુ યુવાન હતો. પણ ધર્મપ્રેમી તો હતો જ, પરંતુ ખપ પૂરતો હતો. શોખથી કપડાં ખરીદતો, મૌજથી જીવતો, કોલેજમાં ભણવા જતો. એની એક પ્રેમિકા પણ હતી. એનું નામ સુહાની. નામ પ્રમાણે દેખાવ. એની ખૂબસૂરતી જોઇને ઘણા અજૈન યુવાનો નિસાસા નાખતા. શણગાર એને ખૂબ પ્રેમ કરતો હતો. સુહાની પણ શણગારને જીવથીયે વધુ ચાહતી હતી. બંનેના પરિવારો તરફથી એમના પ્રણયસંબધને આશીર્વાદ મળી ચૂક્યા હતા. એટલે સંયમની રેખા ઓળંગવાની બેમાંથી કોઇએ ક્યારેય કોશિશ સરખી પણ કરી હતી. જે સુખ લગ્ન પછી અચૂક ભોગવવાનું છે, તે લગ્ન પહેલાં શા માટે ભોગવવું? એમની સમજણ હતી, એમનો સંયમ હતો, એમના સંસ્કાર હતા.

અને અત્યારે ઝંખના પૂરી થવાની ક્ષણ હાથવેંતમાં આવી પહોંચી હતી. શણગાર-સુહાની ધામધૂમપૂર્વક, વિધિવત્ પરણીને હવે ઘરનાં બારણે આવી ઊભાં હતાં. સુહાગરાત સાવ નજીકમાં હતી. શયનખંડ આડે બસ હવે થોડીક ઔપચારિકતાઓ બચી હતી. એમાં એક બહેન દ્વારા બારણું રોકવાની વિધિ પૂરી કરી લેવાની હતી.

'ભાઇ, શું આપીશ મને?' નિયંતાદીદી પૂછી રહ્યા હતાં.

'જે કહેશો તે આપીશ, દીદી! માગશો તો મારું માથું પણ….'

'નહીં, નહીં, ભાઇ! કોઇ બહેન એવું તે માગતી હશે ક્યારેય? પણ એક વાતે ચેતવી દઉં છું. હું જે માગીશ તે માથું ઉતારી આપવા જેટલું સહેલું નહીં હોય. માટે વિચાર કરીને વચન આપજે.'

'વચન આપું છું, દીદી, માગીને તો બતાવો.' શણગારે હસીને બાજુમાં ઊભેલી 'નવજાત' પત્ની સામે જોયું. સુહાનીએ માથું હલાવીને પતિને પોતાની મૂક સંમતિ જાહેર કરી દીધી.

'તો સાંભળ મારા ભાઇ!' દીદીનો અવાજ જિનાલયમાં ઊઠતાં જિનશાસનના જયઘોષ જેવો ગુંજી ઊઠ્યો,'મને વચન આપ કે આજ રાતથી તું ચોથા વ્રતનું પાલન કરીશ.'

સાંભળનારા સૌ સ્તબ્ધ. જાણે આકાશ ફાડીને વીજળી ત્રાટકી! શું માગ્યું દીદીએ? ચોથું વ્રત તો આજીવન બ્રહ્મચર્ય પાળવાનું વ્રત. આને તો માગણી કરી કહેવાય કે ભાઇને સજા કરી કહેવાય? ચાંદના ટુકડા જેવી પ્રેમિકાને પરણીને સુહાગરાતે એનાં રૂપના કટોરા ભરી-ભરીને પીવા માટે થનગનતા વહાલા, નાના ભાઇને આવી કઠોર સજા ફરમાવી દેવાની? નિયંતાદીદી, શું કર્યું તમે?

જેટલા ત્યાં ઉપસ્થિત હતાં, તે બધાંના મનમાં આવો પ્રશ્ન ઊઠ્યો, પણ શણગાર અચલ રહ્યો, પોતાના વચનમાં અડગ રહ્યો. એના સ્મિત કરતા ચહેરા પરની એક પણ રેખામાં બદલાવ આવ્યો. એણે કહી દીધું, 'ભલે, દીદી! આજથી હું ચોથું વ્રત સ્વીકારું છું.' પછી પત્ની સામે જોઇને પૃચ્છક નજરે એણે એનો વિચાર પૂછી લીધો. સુહાની હસીને બોલી ઊઠી: 'હું પણ.'

નવોઢા ગૃહપ્રવેશના પડાવ પરથી પાછી વળી ગઇ. સીધી પાસેના ઉપાશ્રયે જઇ પહોંચી. સાધ્વીજી ભગવંતનાં ચરણોમાં માથું નાખી દીધું અને વિનવી રહી, 'મન..

__._,_.___
Posted by: Bhupendra Jesrani <jesranibd@yahoo.co.in>
Reply via web post • Reply to sender • Reply to group • Start a New Topic • Messages in this topic (1)
Have you tried the highest rated email app?
With 4.5 stars in iTunes, the Yahoo Mail app is the highest rated email app on the market. What are you waiting for? Now you can access all your inboxes (Gmail, Outlook, AOL and more) in one place. Never delete an email again with 1000GB of free cloud storage.
World&#39;s Best forwarded emails...

Spread a word to join amdavadis4ever-subscribe@yahoogroups.com

To translate the posted material into your native/regional language,
please visit http://translate.google.com/

Like us on facebook: amdavadi amdavadi

.

__,_._,___
Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)