[amdavadis4ever] હૈરાન નહીં હૂ ં મૈં અગર દિલ તૂટા કિસીકા, અબ તો કિસી ક ે પ્યાર કી કા મયાબી પે ચૌંક જાતા હૂં Dr. Sharad Thakar

 

Please use http://translate.google.com/ to translate this article to Language of your choice. હૈરાન નહીં હૂં મૈં અગર દિલ તૂટા કિસીકા, અબ તો કિસી કે પ્યાર કી કામયાબી પે ચૌંક જાતા હૂં Dr. Sharad Thakar ઉન્મેષથી 'હાશ...' બોલાઈ ગયું. ઉન્મેષના દિલમાંથી વછૂટેલું પ્રેમનું તીર સામે બેઠેલા ખૂબસૂરત નિશાનને યોગ્ય જગ્યાએ જ વીંધી ગયું હતું   એક જાણીતા અખબારના તંત્રીએ પટાવાળાને આદેશ કર્યો, 'આપણા ન્યૂઝપેપરનો કોઇ રિપોર્ટર હાજર છે? તપાસ કરીને જે હોય તેને મારી પાસે મોકલી દે.' થોડી જ વારમાં ઉન્મેષ પટેલ હાજર થઇ ગયો, 'યસ, બોસ!'  'પટેલ, તારે એક કામ કરવાનું છે. સરકારી કૉલેજમાં નોકરી કરતા કોઇ પ્રોફેસરનો ઇન્ટરવ્યૂ કરવાનો છે.' 'કરી લાવું; પણ ચર્ચામાં ખાસ એની પાસેથી શું કઢાવવાનું છે?' 'વર્તમાન શિક્ષણ પદ્ધતિ સામે વિદ્યાર્થીઓની પ્રતિક્રિયા. બે દિવસ પછી 'ટીચર્સ ડે' આવે છે ત્યારે આ ઇન્ટરવ્યૂ  છાપવાનો છે. પણ કામ સારું કરજે હોં! એજ્યુકેશનની બીટ કોણ સંભાળે છે?' 'હું જ.' ઉન્મેષે કહ્યું, 'તમે ચિંતા ન કરો, બોસ. મારા કોન્ટેક્ટ્સ ઘણાં બધાંની સાથે છે. હું એમાંથી કોઇ પણ એક પ્રોફેસરને...' 'કોઇ પણ નહીં ચાલે, પટેલ! યુ ચૂઝ ધી બેસ્ટ વન. સમજી ગયો ને? તારી પાસે ચોવીસ કલાકની 'ડેડ લાઇન' છે. યોર ટાઇમ સ્ટાર્ટસ નાઉ.' અને ઉન્મેષ બાઇક પર નીકળી ગયો. મીડિયામાં કામ કરતા પત્રકારો, રિપોર્ટ્સ, લેખકો, પ્રેસ ફોટોગ્રાફર્સ આ બધાની જિંદગી આવી જ હોય છે. એમની 'રેસ' સમય સાથે હોય છે, ઘડિયાળના સેકન્ડના કાંટા સાથે હોય છે, રાત્રે 'ધનાધન' છપાતાં અખબારી પાનાંઓ સાથે હોય છે. એટલે જ મીડિયામાં કામ કરતાં યુવાનો અને યુવતીઓ (જો સિન્સિયર હોય તો) બહુ વહેલી વયે હાઇપરટેન્શન અને ડાયાબિટીસના શિકાર બની જતા હોય છે. ઉપરથી ભલે પત્રકારો હસતા-હસાવતા દેખાતા હોય પણ એમના પ્રચ્છન્ન મનમાં ભયંકર તણાવ રહેતો હોય છે. બીજાં બધાં વ્યવસાયો-નોકરીઓમાં માત્ર કામ કરવાની ચિંતા હોય છે, પત્રકારોને સમય કરતાં પહેલાં કામ કરવાની ફિકર હોય છે.  ઉન્મેષની બાઇક પવન સાથે સ્પર્ધા કરતી ઊડતી જતી હતી; એનું દિમાગ પવન કરતાં પણ વધારે વેગથી દોડી રહ્યું હતું. કોનો ઇન્ટરવ્યૂ કરું તો સારું રહેશે? પ્રો. કાચવાલાને મળું? કે પ્રિન્સિપાલ રાવલને? ફિઝિક્સના એચઓડી ડૉ. ખુર્રાના પણ બ્રિલિયન્ટ છે, પરંતુ એ ગુજરાતીમાં વાત નહીં કરી શકે. પેલેટ ગનમાંથી છૂટતા ત્રીસ-ચાળીસ છરાની જેમ અસંખ્ય નામો એકસાથે એના દિમાગમાં ફૂટ્યા, પણ અંતે એક નામ પર ઉન્મેષની નજર ઠરી.  'પ્રો.ઉલૂપી! એનો ઇન્ટરવ્યૂ મેં ક્યારેય કર્યો નથી. એક વાર શિક્ષણ વિષેના એક સેમિનારમાં મેં એને સાંભળી હતી. વ્હોટ એ સ્પીચ શી ડિલિવર્ડ ઓન ધેટ ડે?! માય! માય! અને દેખાવમાં પણ એ કેટલી બ્યુટિફુલ છે! લેટ મી ટ્રાય હર નંબર.' ઉન્મેષને યાદ હતું કે એ સેમિનારમાં જ એણે પ્રો. ઉલૂપીનો મોબાઇલ નંબર માંગીને 'સેવ' કરી લીધો હતો.  નેહરુનગર સર્કલ પાસે બાઇક ઊભી રાખીને એણે નંબર લગાડ્યો. બીજી રિંગમાં જ કૉલ 'રિસીવ' થઇ ગયો. સામેથી રૂપાની ઘંટડી પૂછતી હતી, 'હુ ઇઝ ધીસ?' 'મેમ, ઉન્મેષ પટેલ વાત કરું છું. પ્રેસ રિપોર્ટર. તે દિવસે સેમિનારમાં તમને મળ્યો હતો....' 'હા, હા, યાદ આવી ગયું. કેમ છો તમે?' પ્રો. ઉલૂપીનો અવાજ નામ સાંભળ્યા પછી તરત જ હૂંફાળો બની ગયો.  'મારે તમારો ઇન્ટરવ્યૂ કરવાનો છે; જો તમે અત્યારે જ મળવાનો સમય આપો તો હું કહીશ કે હું મઝામાં છું, નહીંતર મઝામાં નથી.' પ્રો ઉલૂપી હસી પડી. ઉન્મેષને લાગ્યું જાણે કોઇના ખિસ્સામાંથી પચીસ-પચાસ ચાંદીના સિક્કાઓ જમીન પર વેરાઇ ગયા! 'મેં હમણાં જ લેક્ચર પૂરું કર્યું. અત્યારે જ આવી જાવ. મારી ઑફિસ સેકન્ડ ફ્લોર પર છે. કોરિડોર જ્યાં પૂરી થાય ત્યાં જમણી તરફ.'  એ એમની પ્રથમ લાંબી મુલાકાત. પહેલાં મળ્યાં તો હતાં, પણ એ માત્ર પરિચય હતો, એને મુલાકાત ન કહેવાય. શિક્ષણ અંગે ઉન્મેષે જેટલા પ્રશ્નનો પૂછ્યા, પ્રો. ઉલૂપીએ તમામના પ્રતીતિજનક જવાબો આપ્યા. ઉન્મેષ એની સામે એકીટશે જોયા કરતો હતો. ઉલૂપી ખરેખર બ્રિલિયન્ટ હતી. સાવ યુવાન હોવા છતાં એણે શિક્ષણ ઉપર ઘણું બધું કામ કર્યું હતું. એનાં વિશે વધારે માહિતી જાણવા માટે ઉન્મેષે ચાલાકી અજમાવી.  'ઉલૂપીજી! તમે એજ્યુકેશન માટે અને તમારા સ્ટુડન્ટ્સ માટે આટલો બધો સમય કેવી રીતે કાઢી શકો છો? આઇ મીન, તમારી અંગત પારિવારિક જિંદગી માટે પણ તમારે સમયનો ભોગ આપવો પડતો હશે ને? તમારાં હસબન્ડ, સાસુ-સસરા, બાળકો...' ફરી પાછા ચાંદીના સિક્કાઓ ખણખણાટ કરી ઊઠ્યા, 'હું તમને મમ્મી જેવી લાગું છું? મારાં તો લગ્ન પણ નથી થયાં હજુ...' 'હાશ....!' ઉન્મેષથી કહેવાઇ ગયું.  'શું કહ્યું તમે?' 'કંઇ નહીં... કંઇ નહીં... બસ, એમ જ.....' ઉન્મેષે લાળા ચાવ્યા; પણ એના દિલમાંથી વછૂટેલું પ્રેમનું તીર સામે બેઠેલા ખૂબસૂરત નિશાનને યોગ્ય જગ્યાએ જ વીંધી ગયું હતું. પ્રો. ઉલૂપી શબ્દની વ્યક્તિ હતી; 'હાશ'નો અર્થ ન સમજી શકે એવી ભોટ ન હતી. રાત્રે પથારીમાં પડ્યાં પછી  ઉલૂપી પણ ઉન્મેષ વિષે વિચારતી રહી. એ એને સારો લાગ્યો.  ઇન્ટરવ્યૂ તો લખાઇ પણ ગયો અને છપાઇ પણ ગયો; પણ છ મહિનાના ગાઢ પ્રેમસંબંધ પછી હવે વારો આવ્યો ઉન્મેષ-ઉલૂપીનાં લગ્નની કંકોતરી છપાવવાનો.  અહીં જ મોટું વિધ્ન આવીને ઊભું રહી ગયું. ઉલૂપીના ઘરમાં પપ્પા આડા ફાટ્યા, તો ઉન્મેષના ઘરમાં એની મા અને ભાભી.  ઉલૂપીના પપ્પાને ન્યાતની બાબતમાં વાંધો પડ્યો. 'અમે રાજપૂત છીએ અને તમે પટેલ. યે શાદી કભી નહીં હો સકતી.' દરબાર કરણસિંહ પૂળા જેવડી મૂછ પર હાથ ફેરવીને ઊભા રહી ગયા. ઉન્મેષનો મામલો વધારે પેચીદો નીકળ્યો. એની ભાભીના મનમાં પોતાના દિયર (ઉન્મેષ)ની સાથે એની નાની બહેન ચિત્રાનું ચોકઠું બેસાડી દેવાનું ષડ્યંત્ર રમી રહ્યું હતું. એણે બે મહિના પહેલાં જ સાસુમાને પણ ખાનગીમાં પટાવી લીધાં હતાં. હવે જ્યારે મુરતિયાને લપેટમાં લેવાનો સમય આવ્યો ત્યારે જ રંગોળી વીંખાઇ રહી હતી.  પૂરું એક વર્ષ આમાં ને આમાં પસાર થઇ ગયું. બંને તરફથી જલદી લગ્ન કરી લેવાનું દબાણ થતું હતું, પણ ઉન્મેષ અને ઉલૂપી અડગ રહ્યાં. આખરે દરબાર કરણસિંહે નમતું જોખી દીધું, 'મારી દીકરી બીજે લગ્ન કરવાની ના પાડે છે એટલે મારી ચોખ્ખી નામરજી હોવા છતાં હું ઉન્મેષને જમાઇ તરીકે સ્વીકારવાની સંમતિ આપું છું.' સામા પક્ષે સાસુ-વહુનો મોર્ચો મક્કમ હતો. છેવટે ઉન્મેષના પપ્પાએ એને ખાનગીમાં કહી દીધું, 'તમે બંને રજિસ્ટર્ડ મેરેજ કરી લો. પછી સીધા ઘરે આવી જજો. મને લાગે છે કે બધું થાળે પડી જશે.' પણ થાળે ન પડ્યું. ઉન્મેષની મા અને ભાભી બંનેએ અલ્ટિમેટમ આપી દીધું. નવપરિણીત દીકરા-વહુને કહી દીધું, 'તમે આ ઘરમાં નહીં રહી શકો. બીજે ક્યાંક ચાલ્યાં જાવ.' ચાલ્યાં ગયાં. પ્રેમની નૈયામાં બેસીને બે મુસાફરો મુસીબતોનાં મોજાં પર ઊંચકાતા, પછડાતા સુખ નામના કિનારાની તલાશમાં નીકળી પડ્યા. ભાડાનો ફ્લેટ, ઘરવખરી વસાવવાની ચિંતા, જમવાનું બનાવવાથી માંડીને નાનાં-મોટાં હજાર કામોની પળોજણ અને ઉપરથી પૈસા કમાવવા માટેની દોડધામ. પંદર વર્ષ બંનેએ કાઢી નાખ્યાં. આજે બંને સુખી છે. પોતાનો ફ્લેટ છે, કાર છે, દામ્પત્યની ડાળી પર ખીલેલાં બે ફૂલો છે. અને સંતોષ છે. આ સંતોષ ખૂબ મહત્ત્વની ચીજ છે. ઉલૂપીએ પંદર વર્ષમાં એક પણ વાર પતિની આગળ જીદ નથી કરી કે- 'મને ફિલ્મ જોવા લઇ જાવ! મને રેસ્ટોરાંમાં ડિનર કરાવો! મને મોંઘો ડ્રેસ અપાવો!' કોઇ ડિમાન્ડ નહીં. કોઇ ફરિયાદ નહીં. માત્ર પ્રેમ, પ્રેમ અને પ્રેમ જ!  હમણાં એક અણધારી ફિલ્મી લાગે તેવી ઘટના બની ગઇ. ઉન્મેષની મમ્મી બીમાર થઇ ગઇ. હાર્ટએટેક. મોટી વહુ વીફરી બેઠી, 'બા કંઇ મારી એકલીની સાસુ થોડી છે? બોલાવો પેલી ચાંપલીને સેવા કરવા માટે.' પપ્પાએ ફોન કર્યો. ઉલૂપી-ઉન્મેષ દોડી આવ્યાં. પંદર દિવસ સુધી ઉલૂપીએ આખા ઘરનો ભાર ઉઠાવી લીધો. કોલેજમાં રજા મૂકીને બે ટાઇમની રસોઇથી માંડીને સાસુમાની ચાકરી સુધીની જવાબદારી એવી બખૂબી અદા કરી દીધી કે જ્યારે સાસુમા બેઠાં થઇ ગયાં અને ઉન્મેષે જવાની વાત કરી ત્યારે એની મમ્મી અને ભાભી બંને રડી પડ્યાં, 'ઉલૂપી, અમને માફ કરી દે! તારા જેવી વહુ અમે કદીયે શોધી શક્યાં ન હોત. તમે હવે અમારી સાથે જ રહેવા આવી જાઓ.'  ઉન્મેષ-ઉલૂપી બંને ન માન્યાં. ઉન્મેષ, કડવાં વચનો કહેવા જતો હતો, પણ ઉલૂપીએ એને રોકી લીધો. હસીને એણે કહી દીધું, 'મમ્મી! ભાભી! અમે તમારી સાથે જ છીએ ને! આમ પણ હવે અમે ચાર જણાં છીએ. તમે છ છો. કુલ દસ જણાં એક ઘરમાં નહીં સમાઇએ. જ્યારે અમારી જરૂર જણાય ત્યારે ફક્ત એક ફોન કોલ કરી દેજો. અમે ન દોડી આવીએ તો કહેજો!'    ઉન્મેષ અને ઉલૂપીના ગયાં પછી ઉન્મેષની મમ્મી અને ભાભી બીજીવાર ઠૂઠવો મૂકીને રડી પડ્યાં. (સત્યઘટના. કથાબીજ: હાર્દિક ભટ્ટ)

__._,_.___

---

Posted by: Bhupendra Jesrani <jesranibd@yahoo.co.in>

---

Reply via web post

•

Reply to sender

•

Reply to group

•

Start a New Topic

•

Messages in this topic (1)

---

Have you tried the highest rated email app?

With 4.5 stars in iTunes, the Yahoo Mail app is the highest rated email app on the market. What are you waiting for? Now you can access all your inboxes (Gmail, Outlook, AOL and more) in one place. Never delete an email again with 1000GB of free cloud storage.

---

World&#39;s Best forwarded emails...

Spread a word to join amdavadis4ever-subscribe@yahoogroups.com

To translate the posted material into your native/regional language,
please visit http://translate.google.com/

Like us on facebook: amdavadi amdavadi

Visit Your Group

• New Members 27

• Privacy • Unsubscribe • Terms of Use

.

__,_._,___